Wat het tweede punt betreft: de Paus wijst de mening af van hen, die het loonstelsel als in zich onrechtvaardig beschouwen, maar beklaagt er zich tevens over, dat dit stelsel vaak een onmenselijke of onrechtvaardige vorm aanneemt. Ook geeft hij nauwkeurig aan, welke normen en voorwaarden men in acht moet nemen om niet tegen de rechtvaardigheid en billijkheid te misdoen.

In deze materie, aldus de duidelijke leer van onze voorganger, is het tegenwoordig gewenst, dat het arbeidscontract wordt verzacht door elementen van het maatschapscontract, zodat "de arbeiders en het overige personeel aandeel krijgen in de eigendom of het beheer, of enigermate delen in de behaalde winst". Vgl. Paus Leo XIII, Encycliek, Over kapitaal en arbeid, Rerum Novarum (15 mei 1891), 65

Van grote doctrinaire en praktische betekenis is ook de uitspraak van Pius XI, dat "het onmogelijk is de menselijke werkdadigheid op de juiste waarde te schatten en naar gelijkheld te belonen, als de sociale en individuele aard ervan buiten beschouwing blijft." Vgl. Paus Pius XI, Encycliek, Over de aanpassing van de sociale orde, Quadragesimo Anno (15 mei 1931), 69. Wanneer het dus gaat over het vaststellen van het arbeidsloon, dan eist de rechtvaardigheid, dat men, behalve met de behoeften van de arbeider en zijn gezin, ook rekening houdt met de toestand van de onderneming, waarbij de arbeider in dienst is, en bovendien met "het algemeen economisch welzijn." Vgl. Paus Pius XI, Encycliek, Over de aanpassing van de sociale orde, Quadragesimo Anno (15 mei 1931), 74