"Daaraan zal iedereen kunnen zien dat je leerlingen van mij bent: als jullie onder elkaar de liefde bewaren" (Joh. 13, 35). Indien wij, geliefde broeders en zusters, werkelijk het gelaat van Christus hebben beschouwd, is het ondenkbaar dat onze pastorale plannen niet door het "nieuwe gebod" dat Hij ons gegeven heeft, zouden geïnspireerd worden: "Met de liefde die Ik jullie heb toegedragen, moeten jullie ook elkaar liefhebben" (Joh. 13, 34).

Het andere grote domein waarvoor men zich, op het niveau van de universele Kerk en van de plaatselijke Kerken, resoluut moet inzetten, is de "communio" (koinonia), de gemeenschap, die het wezenlijke van het mysterie van de Kerk belichaamt en tot uitdrukking brengt. Deze gemeenschap is de vrucht en de uitdrukking van de liefde die ontspringt aan het hart van de hemelse Vader. Ze is in ons hart uitgestort door de Geest die Jezus ons schenkt Vgl. Rom. 5, 5 , om ons zo "één van hart en ziel" te maken (Hand. 4, 32). Door deze liefdesgemeenschap op te bouwen, manifesteert de Kerk zich als "sacrament", dit wil zeggen "het teken en het instrument van de intieme eenheid met God en van de eenheid van heel het menselijk geslacht". 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 1

De woorden van de Heer daarover zijn zo duidelijk dat men de draagwijdte ervan niet kan verzwakken. Ook in deze nieuwe eeuw zal veel nodig zijn voor de tocht van de Kerk in de geschiedenis; maar als de liefde (agapè) ontbreekt, zal alles nutteloos zijn. De apostel Paulus zelf herinnert hieraan in zijn hymne aan de liefde: ook als wij de taal van mensen en engelen spreken en een geloof bezitten "om bergen te verzetten", maar wij hebben de liefde niet, dan betekent dit alles "niets" Vgl. 1 Kor. 13, 2 . De liefde is werkelijk het "hart" van de Kerk, zoals de Heilige Theresia van Lisieux het reeds had voorvoeld, deze heilige die ik tot kerklerares heb uitgeroepen als expert in de scientia amoris: "Ik begreep dat de Kerk een hart had en dat dit hart van liefde brandde. Ik begreep dat alleen de Liefde de ledematen van de Kerk doet handelen (...). Ik begreep dat de Liefde alle andere roepingen in zich insluit, dat de Liefde alles is". H. Teresia van Lisieux van het Kind Jezus, Manuscrits autobiographiques. Ms B, 3v°: Theresia van Lisieux, Oeuvres complètes, Paris 1996.