
H. Paus Paulus VI - 8 december 1976
Broeders! dit volstaat niet. Het begrip vrede als het ideaal dat richting geeft aan de effectieve activiteit van de menselijke samenleving lijkt te bezwijken onder de onmacht van de wereld zichzelf in de vrede en met de vrede te besturen welke noodlottig de overhand krijgt. De vrede is geen zaak die vanzelf komt, ook al neigen de diepste impulsen van de menselijke natuur ernaar; vrede is orde, en iedere zaak, ieder feit is op orde gericht als op een vooraf vastgestelde bestemming, als op een vooraf gestelde bestaansreden, maar die met medewerking en in samenwerking van vele factoren tot stand wordt gebracht. Daarom is de vrede een top welke een innerlijke en ingewikkelde structuur ter ondersteuning veronderstelt; zij is als een buigzaam lichaam dat door een stevig geraamte moet worden versterkt. Zij is een bouwwerk dat zijn stevigheid en hechtheid dankt aan de dragende kracht van verschillende oorzaken en voorwaarden die haar dikwijls ontbreken; en ook als ze wél werkzaam zijn, niet altijd opgewassen tegen de taak die haar is toegewezen, opdat de piramide van de vrede stevig zou zijn aan haar basis en hoog in haar top.