Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Bij een beschouwing over de Eucharistie als het sacrament van kerkelijke communio is er een onderwerp dat vanwege zijn belang niet over het hoofd mag worden gezien: ik bedoel de relatie van de Eucharistie met de oecumenische activiteit. We zouden allemaal de heilige Drie-eenheid dank moeten zeggen voor de vele gelovigen over de hele wereld die in de laatste tientallen jaren een brandend verlangen voelen naar eenheid onder alle christenen. Het Tweede Vaticaans Concilie ziet dit, in het begin van zijn Decreet over de oecumene, als een bijzondere gave van God. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 1 Het was een treffende genade die ons, de zonen en dochters van de katholieke Kerk, en onze broeders en zusters van andere Kerken en Kerkelijke Gemeenschappen ertoe inspireerde om op pad te gaan op de weg van de oecumene.

Het verlangen om eenheid te bereiken brengt ons ertoe om onze blik te richten op de Eucharistie, die het sacrament bij uitstek is van de eenheid van het volk van God, daar zij er de meest volmaakte uitdrukking van is en de onvergelijkelijke bron. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 11 In de viering van het eucharistische offer bidt de Kerk dat God, de Vader van de barmhartigheid, aan zijn kinderen de volheid van de heilige Geest mag schenken, opdat zij één lichaam en geest worden in Christus. "Verleen dat wij, die het ene brood en de ene kelk delen, onderling verenigd worden in de gemeenschap van de heilige Geest": Anaphora van de Liturgie van de heilige Basilius Wanneer zij dit gebed aanbiedt aan de Vader van het licht, van wie "elke goede gave, elk volmaakt geschenk" (Jak. 1, 17) komt, gelooft de Kerk in zijn werkzaamheid, aangezien zij bidt in vereniging met Christus haar Hoofd en Bruidegom, die het smeekgebed van zijn bruid tot het zijne maakt en het verenigt met dat van zijn verlossende offer.