H. Paus Johannes Paulus II - 17 april 2003
De Buitengewone Vergadering van de Bisschoppensynode in 1985 heeft in de "kerkleer van de communio" de centrale en fundamentele idee van de documenten van het Tweede Vaticaans Concilie gezien. Vgl. Bisschoppensynodes, In Gods Woord viert de Kerk de mysteries van Christus voor het heil van de wereld - Eindrapport van de 2e Buitengewone Bisschoppensynode: 20 jaar na de sluiting van het Tweede Vaticaans Concilie, Ecclesia sub Verbo Dei mysteria Christi celebrans pro salute mundi (7 dec 1985), 18 Tijdens haar pelgrimstocht over de aarde, wordt de Kerk ertoe geroepen evenzeer de communio met de Drie-ene God te behouden en te koesteren, als de gemeenschap onder de gelovigen. Te dien einde beschikt zij over het Woord en over de Sacramenten, vooral de Eucharistie, waardoor zij "onophoudelijk leeft en groeit," 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 26 en waarin zij tegelijkertijd zichzelf uitdrukt. Het is niet toevallig dat het begrip communie een van de specifieke namen van dit verheven Sacrament is geworden.
Van alle Sacramenten bekleedt de Eucharistie dus de eerste plaats, doordat zij de gemeenschap met God de Vader door middel van de vereenzelviging met de ééngeboren Zoon door de werking van de heilige Geest tot volmaaktheid brengt. Met de scherpzinnigheid van het geloof verwoordde een belangrijke schrijver uit de Byzantijnse traditie deze waarheid: in de Eucharistie "is - vóór elk ander Sacrament - het mysterie (van de gemeenschap) zo volmaakt, dat het tot het hoogtepunt van alle goederen leidt; hier ligt het hoogste doel van iedere menselijke streving, aangezien wij hier God bereiken en God zich hier met ons in de volmaaktste eenheid verbindt". H. Nicolas Cabasilas, Leven in Christus, De vita in Christo. IV, 10, in: SCh 355, 270 Precies om deze reden is het goed om in onze harten een voortdurend verlangen naar het sacrament van de Eucharistie te koesteren. Dit was de oorsprong van de praktijk van de 'geestelijke communie', die zich sinds eeuwen gelukkigerwijs heeft gevestigd in de Kerk en is aanbevolen door heiligen die meesters van het geestelijk leven waren. De heilige Teresia van Jezus schreef: "Wanneer je de Communie niet ontvangt en niet de Mis bijwoont, kun je geestelijk communiceren. Deze oefening houdt veel voordelen in; zo zullen jullie een diepe liefde voor onze Heer in je prenten." H. Teresia van Avila, Weg van de volmaaktheid, Camino de perfección. 35