Paus Franciscus - 2 maart 2022
In zekere zin, wekt elke periode in de menselijke geschiedenis het gevoel: het lijkt wel of we van voren af aan met kalmte moeten herbeginnen met de vragen over de zin van het leven, terwijl het verloop van het menselijk bestaan overvol is van nieuwe en onvoorziene vragen. Ongetwijfeld brengt de opstapeling van de culturele herinneringen de noodzakelijke vertrouwdheid mee om de onvoorziene ontwikkelingen aan te kunnen. De tijd nodig voor de overdracht wordt korter, maar de tijd nodig voor de opname blijft steeds geduld vragen. De overdreven snelheid die alle overgangen in ons leven voortstuwt, maakt elke ervaring meer oppervlakkig en minder “voedend”. Jongeren zijn onbewust slachtoffer van deze breuk tussen de tijd van het uurwerk, die verschroeiend is, en de tijden van het leven die een gepaste “gisting” vragen. Een lang leven maakt het mogelijk die lange perioden te beleven en de nadelen van de haast te ervaren.