Paus Benedictus XVI - 23 januari 2008
Ten tweede legt het Concilie de nadruk op het gemeenschappelijk gebed, dat wat katholieken en andere Christenen samen opdragen aan de ene hemelse Vader. Het decreet over de oecumene stelt in dit verband: "Deze gezamenlijke gebeden zijn ongetwijfeld een zeer krachtig middel om de genade van de eenheid te verkrijgen" 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 8, omdat in het gemeenschappelijk gebed de christelijke gemeenschappen zich plaatsen in de tegenwoordigheid van de Heer en zich bewust worden van de tegenstellingen die door verdeeldheid worden veroorzaakt, de wil tonen om zijn wil te gehoorzamen, vol vertrouwen hun toevlucht nemend tot zijn almachtige hulp.
Het 2e Vaticaans Concilie - Decreet
Unitatis Redintegratio
Over de oecumene
(21 november 1964) voegt er ook aan toe dat deze gebeden "vormen een echt bewijs van de banden, die de katholieken nog verbinden met hun gescheiden broeders (seiuncti)". 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 8 Het gemeenschappelijk gebed is daarom geen pure wilsuitdrukking of louter sociologische daad, maar eerder een uitdrukking van het geloof dat alle volgelingen van Christus samen brengt. In de loop der jaren is op dit gebied een vruchtbare samenwerking tot stand gekomen en sinds 1968 bereiden het toenmalige Secretariaat voor de Eenheid van de Christenen, later omgevormd tot de Pauselijke Raad ter Bevordering van de Eenheid van de Christenen, en de Wereldraad van Kerken samen de Bidweek voor de Eenheid voor, die vervolgens gezamenlijk over de hele wereld wordt verspreid en gebieden bestrijkt die niet zouden zijn bereikt als ze afzonderlijk hadden gehandeld.
