Paus Benedictus XVI - 23 januari 2008
Ik heb zojuist herinnerd aan het Tweede Vaticaans Concilie dat veel aandacht heeft besteed aan het thema van de christelijke eenheid, vooral met het decreet over de oecumene (2e Vaticaans Concilie - Decreet
Unitatis Redintegratio
Over de oecumene
(21 november 1964)), dat onder andere sterk de rol en het belang onderstreept van gebed voor eenheid. Het gebed, meent het Concilie, vormt de kern van de hele oecumenische reis. "Deze bekering van het hart en heiligheid van leven moeten, samen met private en publieke gebeden voor de eenheid van de Christenen, beschouwd worden als de ziel van heel de oecumenische beweging". 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 8
Juist dankzij deze spirituele oecumene - heiligheid van leven, bekering van het hart, persoonlijke en openbare gebeden - heeft de gemeenschappelijke zoektocht naar eenheid de afgelopen decennia een grote ontwikkeling doorgemaakt, die zich heeft gediversifieerd in meerdere initiatieven: wederzijdse kennis, broederlijk contact tussen leden van verschillende kerken en kerkelijke gemeenschappen, steeds vriendelijkere gesprekken, samenwerkingen op verschillende gebieden, theologische dialoog, zoeken naar concrete vormen van gemeenschap en samenwerking. Wat dit pad naar volledige gemeenschap onder alle Christenen heeft verlevendigd en nog steeds verlevendigt, is in de eerste plaats het gebed: "Bid zonder ophouden" (1 Tess. 5, 17) is het thema van de Week van dit jaar. Tegelijkertijd is het de uitnodiging die altijd weerklinkt in onze gemeenschappen, zodat gebed het licht, de kracht, de oriëntatie van onze stappen mag zijn, met een houding van nederig en volgzaam luisteren naar onze gemeenschappelijke Heer.