Paus Benedictus XVI - 25 januari 2006
Tenslotte is er de vraag: vergalt de Kerk met haar geboden en verboden ons niet de vreugde van de eros, de ervaring van bemind te worden, die ons naar de ander drijft en die vereniging wil?
In de Paus Benedictus XVI - Encycliek
Deus Caritas Est
God is Liefde
(25 december 2005) heb ik geprobeerd te laten zien dat de diepste belofte die de Eros in zich draagt, alleen maar kan rijpen wanneer wij het overweldigende geluk niet proberen vast te houden. Laten we integendeel samen het geduld opbrengen om de ander steeds dieper te ontdekken, in zijn totaliteit van lichaam en ziel, zodat uiteindelijk het geluk van de ander belangrijker wordt dan dat van mij. Dan wil je niet meer alleen nemen maar geven, en juist in dat bevrijd worden van het ‘ik’ vindt de mens zichzelf en wordt hij overladen met vreugde. In de encycliek heb ik het over een weg van zuivering en rijping die nodig is, wil de ware belofte van de Eros in vervulling gaan. De taal van de traditie heeft dat “opvoeding tot kuisheid” genoemd, wat uiteindelijk niets anders betekent dan het leren van de volledige liefde in het geduldig daarnaar toe groeien en rijpen.
