Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De barmhartige Samaritaan "maakt zich niet alleen [eigenlijk] een naaste, maar hij zorgt ook voor die persoon die hij halfdood aan de kant van de weg ziet liggen" Paus Franciscus, Boodschap, Wereldcommunicatiedag 1 juni 2014, Communicatie in dienst van een echte cultuur van ontmoeting (24 jan 2014), 5 Hij investeert in hem niet alleen het geld dat hij heeft, maar ook het geld dat hij niet heeft en dat hij in Jericho wil verdienen, en belooft dat hij zal betalen als hij terugkomt. Zo nodigt Christus ons uit om te vertrouwen op zijn onzichtbare genade en eist hij vrijgevigheid volgens de bovennatuurlijke naastenliefde, waarbij hij zich identificeert met iedere zieke: "Wat u voor een van de minste van deze broeders van mij hebt gedaan, hebt u voor mij gedaan" (Mt. 25, 40). De uitspraak van Jezus is een universele morele waarheid: "Het gaat er dus om, het hele leven en het leven van allen te "verzorgen" H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Over de waarde en de onaantastbaarheid van het menselijk leven, Evangelium Vitae (25 mrt 1995), 87, om de oorspronkelijke en onvoorwaardelijke liefde van God, de bron van de zin van elk leven, te openbaren.

Daartoe is het, vooral in ziekenhuizen en verpleeghuizen die geïnspireerd zijn door christelijke waarden, meer dan ooit noodzakelijk om een geestelijke inspanning te leveren om ruimte te laten voor een relatie die gebaseerd is op de erkenning van de kwetsbaarheid en de kwetsbaarheid van de zieke persoon. Zwakheid herinnert ons immers aan onze afhankelijkheid van God en nodigt ons uit om met respect te reageren op onze naaste. Vandaar de morele verantwoordelijkheid die gepaard gaat met het bewustzijn van elke persoon die zorgt voor de patiënt (arts, verpleegkundige, familielid, vrijwilliger, geestelijke leidsman) om geconfronteerd te worden met een fundamenteel en onvervreemdbaar goed - de menselijke persoon - een goed dat het onvermogen vereist om de grens te overschrijden waarbinnen respect wordt getoond voor zichzelf en voor anderen. Het is de aanvaarding, bescherming en bevordering van het menselijk leven tot aan de natuurlijke dood. In die zin is het een kwestie van het hebben van een contemplatieve visie Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de encycliek Rerum Novarum, Centesimus Annus (1 mei 1991), 37 die weet hoe je in je eigen bestaan en dat van anderen een uniek en onherhaalbaar wonder moet begrijpen, ontvangen en geaccepteerd als een geschenk. Het is het visioen van hen die niet beweren bezit te nemen van de werkelijkheid van het leven, maar die weten hoe ze het moeten accepteren zoals het is - met hun inspanningen en hun lijden - proberen in ziekte een betekenis te onderscheiden van waaruit ze zichzelf kunnen bevragen en "leiden", in het vertrouwen van hen die zich overgeven aan de Heer van het leven die er in verschijnt.