Binnen de parochiegemeenschap zijn er in veel gevallen personen aanwezig die kozen voor een godgewijd leven.

"Dit staat in feite niet buiten of los van het leven van de plaatselijke Kerk, maar het vertegenwoordigt een bijzondere manier, gekenmerkt door de radicaliteit van het Evangelie, om er middenin aanwezig te zijn, met haar specifieke gaven." Congregatie voor de Geloofsleer, "De Kerk verjongt" - Aan de Bisschoppen van de Katholieke Kerk - over de verhouding tussen de hiërarchische en charismatische gaven in het leven en de zending van de Kerk, Iuvenescit Ecclesia (15 mei 2016), 21

Bovendien situeert het godgewijde leven, naast de geestelijken en leken geïntegreerd in de gemeenschap,

"zich in de charismatische dimensie van de Kerk(...).De spiritualiteit van de instituten van het godgewijde leven kan, zowel voor lekengelovigen als voor priesters, een belangrijke bron worden om hun eigen roeping te beleven. Congregatie voor de Geloofsleer, "De Kerk verjongt" - Aan de Bisschoppen van de Katholieke Kerk - over de verhouding tussen de hiërarchische en charismatische gaven in het leven en de zending van de Kerk, Iuvenescit Ecclesia (15 mei 2016), 22

De bijdrage die de Godgewijden kunnen leveren aan de evangelisatieopdracht van de parochiegemeenschap komt in de eerste plaats voort uit hun ‘zijn’, dat wil zeggen uit het getuigenis van de radicale navolging van Christus door de professie van de evangelische raden Vgl. Wetboek, Codex van het Canonieke recht, Codex Iuris Canonici (25 jan 1983), 573. §1, en pas in de tweede plaats uit hun ‘handelen’, dat wil zeggen uit hun werken die overeenkomen met het specifieke charisma van elk instituut (bijvoorbeeld catechese, caritas, vorming, jongerenpastoraal, ziekenzorg). Congregatie v d Inst v h Gewijde Leven en de Sociëten Apost Leve, Richtlijnen voor de wederzijdse betrekkingen tussen de bisschoppen en de religieuzen in de Kerk, Mutuae relationes (14 mei 1978), 10.14