Pastorale bekering is een van de fundamentele thema’s van de nieuwe stap in de evangelisatie Vgl. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 287 die zonder een horizon die zin en leven geeft. Meer dan de vrees om ons te vergissen, hoop ik dat we bezield blijven door de vrees opgesloten te zitten in structuren die ons een valse bescherming geven, in normen die ons tot onverbiddelijke rechters maken, in gewoontes waarin we ons comfortabel voelen, terwijl er buiten een uitgehongerde menigte wacht en Jezus maar voor ons blijft herhalen: ‘Jullie moeten hun te eten geven’ (Mc. 6, 37) Vgl. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 49

Gedreven door deze heilige rusteloosheid is de Kerk, "trouw aan haar eigen traditie en zich tevens bewust van haar universele zending, kan zij in gemeenschap treden met de verschillende cultuurvormen. en deze gemeenschap betekent een verrijking voor de Kerk zelf en voor de verschillende culturen." 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 58 De vruchtbare en creatieve ontmoeting tussen het Evangelie en de cultuur leidt tot ware vooruitgang: enerzijds incarneert en vernieuwt het Woord van God zich in de geschiedenis van de mensheid en anderzijds "kan de Kerk ook verrijkt worden en wordt zij verrijkt door de ontwikkeling van het sociale leven van de mens" 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 44, om de zending die haar door Christus is toevertrouwd te verdiepen en beter tot uitdrukking te brengen in de tijd waarin zij leeft.

De Kerk verkondigt dat het Woord 'vlees is geworden en onder ons heeft gewoond' (Joh. 1, 14). Dit Woord van God, dat bij de mensen wil zijn, is in zijn onuitputtelijke rijkdom Vgl. H. Efrem de Syriër, Commentaar op de Diatessaron van Tatianus (1 jan 400). 1, 18-19: SC 121, 52-53. door verschillende volkeren over de hele wereld geaccepteerd. Het heeft de nobelste aspiraties in hen gekoesterd, waaronder het verlangen naar God, de waardigheid van het leven van ieder mens, gelijkheid tussen personen en respect voor verschillen in de ene menselijke familie, de dialoog als instrument van participatie, het zoeken naar vrede, gastvrijheid als uitdrukking van saamhorigheid en solidariteit, het veiligstellen van de schepping. Paus Franciscus, Encycliek, 'Wees geprezen' - over de zorg voor het gemeenschappelijke huis, Laudato Si' (24 mei 2015), 68

Het is daarom ondenkbaar dat een dergelijke nieuwheid, waarvan de verspreiding naar de uiteinden van de aarde nog niet compleet is, zou verzwakken of, erger nog, oplossen. Vgl. H. Paus Paulus VI, Encycliek, Over de Kerk, Ecclesiam Suam (6 aug 1964) Om de reis van het Woord voort te zetten, moet er in de christelijke gemeenschappen een duidelijke keuze van de missie worden gemaakt, "die in staat is alles te veranderen, zodat gewoonten, stijlen, tijdschema's, taal en elke kerkelijke structuur een kanaal worden dat meer dient voor de evangelisatie van de hedendaagse wereld dan voor zelfbehoud". Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 27