De apostolische bezorgdheid, waarmee wij de tekenen des tijds aandachtig doorzóeken en waarmee wij ons inspannen om de middelen en methoden van het heilig apostolaat aan de groeiende noden van onze dagen en aan de gewijzigde maatschappelijke tijdsomstandigheden aan te passen, zet ons ertoe aan om onze verbondenheid met de bisschoppen "die de Heilige Geest heeft aangesteld ... om Gods Kerk te hoeden" (Hand. 20, 28) door steeds nauwere banden te versterken. Hiertoe worden wij bewogen, niet alleen door gevoelens van eerbied, hoogachting en dankbaarheid, die wij al onze eerbiedwaardige broeders in het episcopaat terecht toedragen, maar ook door de zeer zware last van het algemeen herderschap, die ons is opgelegd en die ons verplicht om het volk van God tot het eeuwig geluk te leiden. Want in onze tijd, die weliswaar verward is en vol gevaren, maar die ook zozeer openstaat voor de heilzame invloed van de hemelse genade, ondervinden wij dagelijks, hoe nuttig voor ons apostolisch ambt die band met de bisschoppen is, die wij dan ook voornemens zijn met alle kracht te bevorderen en te ondersteunen, "opdat niet - zoals wij elders verzekerd hebben - ons de troost van hun tegenwoordigheid, de hulp van hun inzicht en ervaring, de bescherming van hun raad en de stem van hun gezag zullen ontbreken" H. Paus Paulus VI, Toespraak, Sluiting van de Derde Zittingsperiode van het Tweede Vaticaans Concilie, Post Duos Menses (21 nov 1964), 14.

Daarom lag het voor de hand, dat vooral tijdens de viering van het Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie in ons de vaste overtuiging is gegroeid dat het belangrijk en noodzakelijk is steeds meer en meer gebruik te maken van de medewerking der bisschoppen tot welzijn van de gehele Kerk. Zelfs is het oecumenisch concilie voor ons ook de aanleiding geweest om een plan te ontwerpen voor de instelling van een blijvende bijzondere raad van bisschoppen en wel met de bedoeling, dat die brede stroom van weldaden, die men tijdens het concilie gelukkig heeft ontdekt in de nauwe relaties van ons met de bisschoppen, ook na afloop van het concilie zou blijven toevloeien naar het christenvolk.

Nu echter, nu het Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie ten einde loopt, is - zo menen wij - het geschikte ogenblik aangebroken om ons reeds lang gekoesterd plan te verwezenlijken; en wij doen dit des te liever, omdat wij weten dat de bisschoppen van de katholieke Kerk openlijk ons voornemen ondersteunen, zoals blijkt uit de wensen van talrijke bisschoppen, welke hierover in het oecumenisch concilie te kennen zijn gegeven. Derhalve, na rijp beraad, uit achting en waardering voor alle katholieke bisschoppen en om hun de gelegenheid te geven op een duidelijke re en efficiëntere wijze te delen in onze zorgen voor de gehele Kerk, richten wij op en stellen wij, uit eigen beweging en krachtens ons apostolisch gezag, in deze stad een blijvende raad van bisschoppen voor de universele Kerk in, welke direct en onmiddellijk aan ons gezag is onderworpen en waaraan wij de naam van bisschoppensynode geven. Deze synode, die, als alle menselijke instellingen, in de loop der tijden een volmaaktere vorm zal kunnen aannemen, wordt door de volgende algemene richtlijnen bestuurd.

De bisschoppensynode, waardoor de bisschoppen, gekozen uit verschillende windstreken, de opperherder van de Kerk een krachtiger bijstand moeten verlenen, wordt zó gevormd, dat zij

1. een centrale kerkelijke instelling is;
2. het gehele episcopaat van de katholieke Kerk vertegenwoordigt;
3. van nature blijvend is;
4. wat haar structuur betreft, haar taak tijdelijk en bij gelegenheid vervult.

Uiteraard is het de taak van de bisschoppensynode om lering en advies te geven. Zij zal ook over een beslissende stem kunnen beschikken, als deze haar verleend is door de paus, aan wie in dit geval toekomt de beslissingen van de synode te bekrachtigen.

1. De algemene doelstellingen van de bisschoppensynode zijn:
   1. de nauwe betrekkingen en de samenwerking tussen de paus en de bisschoppen van de gehele wereld te bevorderen;
   2. te zorgen, dat een directe en juiste kennis wordt verkregen over kwesties en situaties, die het interne leven van de Kerk en haar verplichte activiteit in de hedendaagse wereld betreffen;
   3. gemakkelijker een eensgezindheid van mening te bereiken, althans wat de essentiële punten van de leer en de wijze van optreden in het leven der Kerk betreft.
2. De speciale en naaste doelstellingen zijn:
   1. het onderling uitwisselen van nuttige wenken;
   2. de beraadslaging over die zaken waarvoor de synode telkenmale bijeen geroepen zal worden.

De synode der bisschoppen is direct en onmiddellijk aan het gezag van de paus onderworpen, wiens taak het bovendien zal zijn:

1. de synode bijeen te roepen zo dikwijls hem dit nuttig lijkt en de plaats te bepalen, waar de vergaderingen zullen moeten gehouden worden;
2. de keuze van de leden, waarover in de nrs. 5 en 8, goed te keuren;
3. zo mogelijk, minstens zes maanden vóór de vergadering van de synode de inhoud van de te behandelen kwesties vast te stellen;
4. te beslissen, dat de materie van de te behandelen kwesties naar hen gezonden wordt, die zich voor de behandeling daarvan moeten interesseren;
5. de agenda van de vergadering vast te stellen;
6. de synode zelf of door anderen voor te zitten.

De bisschoppensynode kan in algemene, buitengewone en in bijzondere vergadering bijeenkomen.

De bisschoppensynode, in algemene vergadering bijeen, omvat op de eerste plaats en krachtens haar wezen:

1. 1. de patriarchen, de primaat-aartsbisschoppen en de metropolieten buiten de patriarchaten van de katholieke kerken van de oosterse ritus;
   2. de bisschoppen, die gekozen zijn door de afzonderlijke nationale bisschoppenconferenties, volgens nr. 8;
   3. de bisschoppen, die gekozen zijn door de bisschoppenconferenties van meerdere naties, die namelijk voor die naties zijn ingesteld, die geen eigen conferentie hebben, volgens nr. 8;
   4. hierbij komen tien mannelijke religieuzen, die de religieuze instituten van clerici vertegenwoordigen en die gekozen zijn door de Romeinse Unie van Generale Oversten.
2. Aan deze algemene vergadering van de bisschoppensynode nemen ook deel de kardinalen, die aan het hoofd staan van de congregaties der Romeinse curie.

De bisschoppensynode, in buitengewone vergadering bijeen, omvat:

1. 1. de patriarchen, de primaat-aartsbisschoppen en de metropolieten buiten de patriarchaten van de katholieke kerken van de oosterse ritus;
   2. de voorzitters van de nationale bisschoppenconferenties;
   3. de voorzitters van de bisschoppenconferenties van meerdere naties, die voor die naties zijn ingesteld, die geen eigen bisschoppenconferentie hebben;
   4. drie mannelijke religieuzen, die de religieuze instituten van clerici vertegenwoordigen en die gekozen zijn door de Romeinse Unie van Generale Oversten.
2. Aan deze buitengewone vergadering van de bisschoppensynode nemen ook deel de kardinalen, die aan het hoofd staan van de congregaties der Romeinse curie.

De bisschoppensynode, in bijzondere vergadering bijeen, omvat de patriarchen, de primaat-aartsbisschoppen en de metropolieten buiten de patriarchaten van de religieuze instituten, zoals in nr. 5 en nr. 8 hen die de vertegenwoordigers zijn van de bisschoppenconferenties van een of meerdere naties, of van de religieuze instituten, zoals in nr. 5 en nr. 8 bepaald is, die echter allen tot die gebieden moeten behoren, waarvoor de bisschoppensynode bijeen geroepen is.

De bisschoppen, die de afzonderlijke nationale bisschoppenconferenties vertegenwoordigen, worden aldus gekozen:

1. een voor iedere nationale bisschoppenconferentie, die uit niet meer dan 25 leden bestaat;
2. twee voor iedere nationale bisschoppenconferentie, die uit niet meer dan 50 leden bestaat;
3. drie voor iedere nationale bisschoppenconferentie, die uit niet meer dan 100 leden bestaat;
4. vier voor iedere nationale bisschoppenconferentie, die uit meer dan 100 leden bestaat.

De bisschoppenconferenties van meerdere naties kiezen hun vertegenwoordigers volgens dezelfde normen.

Bij het kiezen van de vertegenwoordigers van de bisschoppenconferenties van een of meerdere naties en van de religieuze instituten in de bisschoppensynode dient ten zeerste rekening gehouden te worden niet alleen met hun kennis en inzicht in het algemeen, maar ook met hun theoretische en praktische kennis van de materie waarover de synode zal handelen.

De paus breidt naar eigen goeddunken het aantal leden van de bisschoppensynode uit door er bisschoppen aan toe te voegen of religieuzen, die religieuze instituten vertegenwoordigen, of ook deskundige geestelijken tot vijftien procent van het totale aantal leden, waarover in de nrs. 5 en 8.

Wanneer de vergadering, waarvoor de bisschoppensynode bijeen geroepen is, gesloten wordt, houden hiermee vanzelf de samenstelling van de personen van die synode op alsmede de plichten en taken, die de afzonderlijke leden als zodanig vervullen.

De bisschoppensynode heeft een permanente secretaris of een secretaris-generaal, die over een passend aantal assistenten beschikt. Bovendien heeft iedere vergadering van de bisschoppensynode haar speciale secretaris, die in functie blijft tot het einde van die vergadering.

Zowel de secretaris-generaal als de speciale secretarissen worden door de paus benoemd.

Dit bepalen en besluiten wij, niettegenstaande al wat hieraan tegenovergesteld is.

Gegeven te Rome bij Sint Pieter, 15 september 1965, het derde jaar van ons pontificaat.

Paus Paulus VI