Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Deze herderlijke verantwoordelijkheid steunt op het feit dat christelijk gezinsleven gegrondvest is op het sacrament van het huwelijk, dat “de eigen bron en het oorspronkelijke middel is tot heiliging voor christelijke echtparen en gezinnen” H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981), 65. Het is aan ons om samen met onze priesters aan de gelovigen de rijkdom aan te bieden van de leer van de Kerk over het sacrament van het huwelijk. Dit onderricht is, wanneer het goede wordt uitgesteld, een enorme kracht, omdat het het Verbond laat zien van Gods verhouding met Zijn volk en van Christus’ verhouding met de Kerk. Voor christelijke echtparen is het uitermate belangrijk dat zij besef hebben van de goddelijke waarheid dat zij in hum menselijke liefde, verheven en geheiligd door de sacramentele huwelijkssluiting, werkelijk “een teken zijn van en deelhebben aan die vruchtbare liefde tussen Christus en Zijn Kerk” 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 11.

Omdat het christelijke huwelijk uitdrukking is van de verhouding tussen Christus en de Kerk, bezit het de eigenschappen van eenheid, duurzaamheid of onontbindbaarheid, trouw en vruchtbaarheid. Met de woorden van het tweede Vaticaans concilie verkondigen wij:

“De intieme gemeenschap van het gehuwde leven en de huwelijksliefde is door de Schepper gesticht. Hij bepaalde er de eigen aard van door Zijn wetten, en het steunt op dat huwelijksverbod dat men aangaat door een onherroepelijke persoonlijke ja –woord. Door die menselijke daad, waarbij bruid en bruidegom zich wederzijds aan elkaar schenken en elkaar ontvangen, ontstaat aldus een betrokkenheid op elkaar die door Gods wil en ook ten overstaan van de samenleving duurzaam is” 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 48.