De Kerk leert de mens dat God hem de reële mogelijkheid biedt om het kwade te overwinnen en het goede te bereiken. De Heer heeft de mensheid verlost, vrijgekocht “tegen een hoge prijs” (1 Kor. 6, 20). De betekenis en de grondslag van het christelijk engagement in de wereld zijn gebaseerd op deze zekerheid, die in staat is om de hoop te doen ontbranden, ondanks de zonde die de menselijke geschiedenis diep tekent: de goddelijke belofte garandeert dat de wereld niet in zichzelf opgesloten blijft maar openstaat voor het koninkrijk van God. De Kerk kent de gevolgen van het “geheim van de wetteloosheid” (2 Tess. 2, 7), maar ze weet evenzeer dat “in de menselijke persoon voldoende kwaliteiten en energieën zijn, een fundamentele ‘goedheid’ Vgl. Gen. 1, 31 , omdat hij beeld is van de Schepper en onder de verlossende invloed staat van Christus, ‘die zich in zekere zin met iedere mens verenigd heeft’, en omdat de doeltreffende werking van de heilige Geest ‘het aardrijk vervult’ (Wijsh. 1, 7)” H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, De ontwikkeling van de mens en de samenleving
Twintig jaar na Populorum Progressio van Paus Paulus VI, Sollicitudo Rei Socialis (30 dec 1987), 47.

De christelijke hoop legt een sterke nadruk op het engagement in het sociale leven, omdat het vertrouwen wekt in de mogelijkheid om een betere wereld tot stand te brengen, zelfs indien er nooit een “paradijs op aarde” H. Paus Johannes XXIII, Encycliek, Moderne ontwikkeling van het sociale leven en de christelijke beginselen, Mater et Magistra (15 mei 1961), 261 zal bestaan. Christenen, en in het bijzonder de leken, worden aangespoord om zo te handelen dat zij “de kracht van het Evangelie in het dagelijks leven, het gezin en de maatschappij (...) doen uitstralen. Zij tonen zich als de zonen van de belofte, als zij, sterk in het geloof en de hoop, het rechte ogenblik wel besteden Vgl. Ef. 5, 16 Vgl. Kol. 4, 5 en standvastig de toekomstige heerlijkheid verwachten Vgl. Rom. 8, 25 . Laat hen deze hoop nu niet in hun binnenste boezem verbergen, maar er ook in de structuren van het leven in de wereld uitdrukking aan geven door voortdurende bekering en door strijd ‘tegen de Wereldbeheersers van deze duisternis, tegen de boze geesten’ (Ef. 6, 12)” 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 35. De religieuze motivatie achter dergelijk engagement mag dan wel niet door iedereen worden gedeeld, de morele overtuigingen die daaruit voort vloeien vormen daarentegen een ontmoetingspunt tussen christenen en alle mensen van goede wil.