H. Paus Johannes Paulus II - 25 maart 1996
De bisschop is vader en herder van de gehele particuliere kerk. Zijn taak is het, de verschillende charisma’s te onderscheiden en te eerbiedigen, ze te bevorderen en te coördineren. Met pastorale liefde zal hij het charisma van het godgewijde leven dus tegemoet treden als een genade die niet alleen het instituut betreft, maar die aan heel de kerk tot voordeel strekt. Hij dient de godgewijden dus te steunen en te helpen zodat ze zich in gemeenschap met de kerk bereid tonen tot geestelijke en pastorale ondernemingen die beantwoorden aan de behoeften van onze tijd, in trouw aan het charisma dat aan hun instituut ten grondslag ligt.
Hunnerzijds zullen de godgewijden zeker edelmoedig willen samenwerken met de particuliere kerk, voor zover het in hun vermogen ligt en hun charisma gewaarborgd blijft, waarbij zij in volle verbondenheid met de bisschop hun werk verrichten op het gebied van evangelisatie, catechese, parochieleven.
Het is goed erop te wijzen dat bij het op elkaar afstemmen van de dienst van de universele kerk en die van de particuliere kerk, de instituten zich niet kunnen beroepen op hun rechtmatige autonomie of zelfs op de exemptie die vele van hen genieten Vgl. Wetboek, Codex van het Canonieke recht, Codex Iuris Canonici (25 jan 1983), 586.591 Vgl. Wetboek, Codex van Canoniek Recht van de Oosterse Kerken, Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium (1 okt 1991), 412. 2 als rechtvaardiging voor keuzes die in feite in zouden gaan tegen de eisen van de organische eenheid die voor een gezond kerkelijk leven onontbeerlijk is. De beslissingen en het uitvoeren van pastorale initiatieven van godgewijde mensen dient integendeel te gebeuren in een hartelijke en open dialoog tussen de bisschop en de overste van het betreffende instituut. De bijzondere aandacht van de bisschoppen voor de roeping en zending van de instituten, en het respect van de instituten voor de bediening van de bisschop, zoals dat blijkt in het gewillig aanvaarden van diocesane pastorale richtlijnen, zijn twee nauw verbonden vormen van die éne kerkelijke liefde waarmee allen zich inzetten voor de – zowel charismatisch als hiërarchisch gestructureerde – organische gemeenschap van heel het volk van God.
