Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

In de sequela Christi en de liefde voor zijn Persoon zijn er enige punten met betrekking tot de groei in heiligheid in het godgewijde leven, die in onze tijd bijzonder benadrukt dienen te worden.

Allereerst wordt trouw gevraagd aan het charisma dat aan het eigen instituut ten grondslag ligt en aan het geestelijk erfgoed dat in ieder instituut daarna is opgebouwd. Juist door deze trouw aan de inspiratie van de stichter, een gave van de Heilige Geest, wordt het mogelijk de wezenlijke elementen van het godgewijde leven weer te ontdekken en met nieuwe ijver te beleven.

Tot het wezen van ieder charisma behoort een drievoudige gerichtheid: op de Vader in de eerste plaats, gepaard met het verlangen om als Diens kind Zijn wil te zoeken in een voortdurende bekering, waarin de gehoorzaamheid een bron is van ware vrijheid, waarin de zuiverheid het verlangen uitdrukt van een hart dat door geen andere liefde verzadigd kan worden, waarin de armoede blijvend doet hongeren en dorsten naar gerechtigheid, een honger en dorst die God heeft beloofd te zullen stillen. Vgl. Mt. 5, 6 Bijgevolg zal het charisma van ieder instituut de godgewijde mens ertoe aansporen God geheel toe te behoren, met of over God te spreken, zoals van Dominicus verhaald wordt, Vgl. Z. Jordanus van Saksen, Libellus de principiis Ordinis Praedicatorum. Monumenta Ordinis Praedicatorum Historica 16 (1935), 30 om in alle omstandigheden te smaken hoe goed de Heer is. Vgl. Ps. 34, 8

In de tweede plaats leiden de charisma’s van het godgewijde leven ook tot de Zoon. Ze nodigen uit met Hem in innige en blijde verbondenheid te leven in de school van zijn edelmoedig dienen van God en de naasten. ”Doordat men steeds meer met Christus’ ogen gaat zien, leert men zich los te maken van het uiterlijke, van de werveling der zinnen, dat wil zeggen van alles wat een mens afhoudt van de vrijheid die het hem mogelijk maakt zich door de Geest te laten grijpen.” H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Brief, Bij gelegenheid van de honderdste gedenkdag van de Apostolische brief Orientalium Dignitas van Paus Leo XIII, Orientale Lumen (2 mei 1995), 12 Als resultaat daarvan is hij in staat met Christus op zending te gaan, met Hem te werken en te lijden bij de verkondiging van zijn rijk.

Tenslotte leidt ieder charisma ook tot de Heilige Geest, want het vraagt de mens zich door Hem te laten leiden en steunen, zowel op het pad van zijn persoonlijk geestelijk leven, als in het gemeenschapsleven en bij zijn apostolisch werk, om te leven in die houding van dienstbaarheid waardoor de ware christen bij de keuzes die hij doet, geïnspireerd dient te worden.

Hoewel de verschillende levenspatronen hun eigen nuances hebben, komt steeds deze drievoudige gerichtheid uit ieder charisma dat aan een bepaald instituut ten grondslag ligt, naar voren, op grond van het feit dat erin voorop staat ”een sterke toeleg zich naar het beeld van Christus te vormen om zodoende van een bepaald aspect van zijn mysterie getuigenis af te leggen.” Congregatie v d Inst v h Gewijde Leven en de Sociëten Apost Leve, Richtlijnen voor de wederzijdse betrekkingen tussen de bisschoppen en de religieuzen in de Kerk, Mutuae relationes (14 mei 1978), 51 Dit specifiek aspect zal dan in de meest authentieke traditie van het instituut concreet moeten worden en zich ontwikkelen volgens zijn regels, constituties en statuten. Vgl. Bisschoppensynodes, Propositiones van de 9e Gewone Bisschoppensynode over het religieuze leven (29 okt 1994), 26