Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Langs de weg die naar volledige eenheid leidt werkt de oecumenische dialoog om een wederkerige broederlijke bijstand op te wekken, waarbij de gemeenschappen ernaar streven om in onderlinge uitwisseling te geven wat ieder nodig heeft om te groeien naar de uiteindelijke volheid in overeenstemming met Gods plan Vgl. Ef. 4, 11-13 . Ik heb gezegd hoe wij, als de katholieke Kerk, ons ervan bewust zijn dat we veel ontvangen hebben van het getuigenis dat andere Kerken en kerkelijke Gemeenschappen afleggen van bepaalde gemeenschappelijke christelijke waarden, van hun bestudering van die waarden en zelfs van de manier waarop zij die hebben benadrukt en ervaren. Onder de resultaten van de afgelopen dertig jaar heeft deze wederkerige broederlijke invloed een belangrijke plaats. In het stadium waarin we thans zijn beland Na het Lima-document van de Commissie Geloof en Kerkorde, Doopsel, eucharistie en ambt (januari 1982) en in de geest van de Verklaring van de Zevende Assemblee van de Wereldraad van Kerken, De Eenheid van de Kerk als 'koinonia': Gave en Opgave (Canberra, 7-20 februari 1991): vgl. Istina 36 (1991), 389-391. moet met dit proces van wederzijdse verrijking ernstig rekening worden gehouden. Dit proces is gebaseerd op de gemeenschap die reeds bestaat op grond van de kerkelijke elementen die in de christelijke Gemeenschappen aanwezig zijn: het zal dan ook zeker een kracht zijn die ons drijft naar volledige en zichtbare eenheid, het verhoopte doel van de reis waarop we ons bevinden. Dit brengt me ertoe om nog eens te verklaren:"We moeten met de uiterste zorg aan de gewettigde wensen en verwachtingen van onze christelijke broeders tegemoet komen, aangezien wij hun denkwijze en gevoelens kennen(...) Ieders talenten moeten ontwikkeld worden tot nut en voordeel van allen". H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, Tot de kardinalen en de Romeinse Curie (28 juni 1985), 10