Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Het seminarie is dus een opvoedkundige kerkelijke gemeenschap, een bijzondere opvoedende gemeenschap. Het specifieke doel, dat er de gestalte van bepaalt, is de begeleiding van de roeping van de toekomstige priesters en dus het onderscheiden van de roeping, de hulp om eraan te beantwoorden en de voorbereiding op het ontvangen van het sacrament van het priesterschap met de eigen genade en verantwoordelijkheid, waardoor de priester gelijkvormig gemaakt wordt aan Jezus Christus, Hoofd en Herder, en bekwaam gemaakt en verplicht wordt om diens heilszending in de Kerk en in de wereld te delen.

Heel het leven van het seminarie als opvoedende gemeenschap is in zijn meest verschillende uitdrukkingen betrokken in de menselijke, geestelijke, intellectuele en pastorale vorming van de toekomstige en pastorale vorming van de toekomstige priesters, welke, ook al heeft zij vele aspecten gemeen met de menselijke en christelijke vorming van alle leden van de Kerk, toch een inhoud, hoedanigheden en kenmerken heeft die op specifieke wijze voortvloeien uit het doel van de voorbereiding op het priesterschap. De inhoud en de vorm van het werk van de opvoeding vereisen dat het seminarie een nauwkeurig programma heeft, namelijk een levensprogram, dat gekarakteriseerd wordt zowel door zijn structurele eenheid als door zijn samenhang of overeenstemming met het enige doel dat het bestaan van het seminarie wettigt: de voorbereiding van de toekomstige priesters.

Wat dit betreft schrijven de Synodevaders: "Als opvoedkundige gemeenschap moet het (seminarie) dienen voor een duidelijk omschreven programma, dat als karakteristiek kenteken de eenheid van de leiding heeft, welke tot uitdrukking komt in de figuur van de rector en van diens medewerkers, in de samenhang van de inrichting van het leven, van het werk der vorming en van de fundamentele eisen van het gemeenschapsleven, dat ook ruimte biedt voor de wezenlijke aspecten van de taak der vorming. Dat programma moet zonder aarzeling en onzekerheid dienen voor het specifieke doeleinde dat alleen het bestaan van het seminarie wettigt, d.w.z. de vorming van de toekomstige priesters, herders van de Kerk". Bisschoppensynodes, Propositiones t.b.v. de 8e Bisschoppensynode over de vorming van priesters, 20 Opdat het programma werkelijk geschikt en doeltreffend is, moeten de grote lijnen ervan in meer concrete details vertaald worden door middel van bijzondere normen die bestemd zijn om het gemeenschapsleven te regelen door het nauwkeurig vaststellen van bepaalde tijdsritmen.

Een ander aspect moet hier benadrukt worden: het werk van de opvoeding is van de opvoeding is van nature de begeleiding van de concrete historische mensen die op weg zijn naar de keuze van en de instemming met bepaalde levensidealen. Het duidelijk voor ogen stellen van het beoogde doel, de eis om op serieuze wijze naar dat doel te streven, de aandacht voor degene die op weg gaat ofwel voor het concrete subject dat betrokken is in dit avontuur en dus in een reeks van situaties, problemen, moeilijkheden en verschillende ritmen van voorgang en groei, moeten juist daarom harmonisch met elkaar verzoend worden door het werk van de opvoeding. Dat vraagt om een verstandige soepelheid, welke geen compromis betekent noch met betrekking tot de waarden noch wat de bewuste en vrije inzet betreft, maar echte liefde en oprechte eerbied voor degene die op weg is naar het priesterschap in zijn geheel persoonlijke omstandigheden. Dit geldt niet alleen met betrekking tot de afzonderlijke personen, maar ook met betrekking tot de verschillende maatschappelijke en culturele milieus waarin de seminaristen leven en tot ieders eigen geschiedenis in dit opzicht vraat het werk van de opvoeding om voortdurende vernieuwing. De Synodevaders hebben dat met kracht naar voren gebracht, ook met betrekking tot de vorm van de seminaries: "Met behoud van de geldigheid van de klassieke vormen van het seminarie, wenst de Synode dat het werk van consultatie van bisschoppenconferenties omtrent de actuele vereisten voor de vorming voorgezet wordt, zoals vastgesteld is in het decreet 2e Vaticaans Concilie - Decreet
Presbyterorum Ordinis
Over het leven en dienst van de priester
(7 december 1965) 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over het leven en dienst van de priester, Presbyterorum Ordinis (7 dec 1965), 1 en op de Synode van 1967. Indien nodig moeten de richtlijnen van de afzonderlijke naties of riten herzien worden, hetzij naar aanleiding van de verzoeken die ingediend worden door de bisschoppenconferenties, hetzij bij gelegenheid van apostolische visitaties in de seminaries van de verschillende landen, om er de diverse wijzen van vorming in op te nemen welke beproefd en goedkeurend zijn en moeten beantwoorden aan de eisen van de volken met een zogenoemde inheemse cultuur, van de roepingen van volwassenen, van de roepingen voor de missie, enz.". Bisschoppensynodes, Propositiones t.b.v. de 8e Bisschoppensynode over de vorming van priesters, 20