Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Vandaag de dag loopt de passie voor wat uitgesproken menselijk is en voor de hele menselijke familie, tegen ernstige belemmeringen aan. De vreugden van gezinsbanden en het sociaal samenleven lijken aanzienlijk afgenomen. Onderling wantrouwen tussen individuen en volkeren wordt gevoed door een buitensporig najagen van eigenbelang en intense rivaliteit, die zelfs gewelddadig kan worden. De kloof tussen de zorg voor het eigen welzijn en de voorspoed van de gehele menselijke familie lijkt zich te verbreden tot het punt van volledige verdeeldheid. In de Encycliek Paus Franciscus - Encycliek
Laudato Si
Wees geprezen - over de zorg voor het gemeenschappelijke huis
(24 mei 2015), wees ik op de noodtoestand waarin onze verhouding met de geschiedenis van de aarde en haar volkeren zich bevindt. Deze alarmerende toestand is het gevolg van de geringe aandacht die aan het doorslaggevende wereldprobleem van de eenheid van de menselijke familie en haar toekomst wordt besteed. De afbrokkeling van deze gevoeligheid onder invloed van wereldse krachten van conflict en oorlog neemt wereldwijd toe in een tempo dat veel hoger is dan dat van de productie van goederen. We hebben het hier over een ware cultuur - het zou passender zijn te spreken over een anti-cultuur - van onverschilligheid ten opzichte van de gemeenschap: vijandig voor mannen en vrouwen en samenspannend met de arrogantie van de welvaart.

Het is tijd voor een nieuwe visie, gericht op het bevorderen van een humanisme van broederschap en solidariteit tussen individuen en volkeren. We weten dat het geloof en de liefde die voor dit verbond noodzakelijk zijn, hun kracht halen uit het mysterie van de verlossing van de geschiedenis in Jezus Christus, een mysterie verborgen in God zelfs vóór de schepping van de wereld. Vgl. Ef. 1, 7-10 Vgl. Ef. 3, 9-11 Vgl. Kol. 1, 13-14  We weten ook dat menselijke geesten en harten niet volledig gesloten of ongevoelig zijn voor de zaden van het geloof en de werken van deze universele broederschap gezaaid door het Evangelie van het Koninkrijk van God. We moeten deze broederschap opnieuw voor het voetlicht brengen. Want zich gedwongen voelen samen te leven is één ding, maar het waarderen van de rijkdom en schoonheid van het gemeenschappelijk leven dat gezocht en gecultiveerd dient te worden, is iets geheel anders. Het berusten in een visie op het leven als een onafgebroken strijd tegen vijanden is nog iets anders dan onze menselijke familie beschouwen als teken van het overvloedige leven van God de Vader en de belofte van een gemeenschappelijke bestemming verlost door de eindeloze liefde die haar zelfs nu in leven houdt.