Synodesecretariaat - 27 oktober 2018
De Kerk heeft een rijke traditie waarop zij haar eigen leer in dezen kan bouwen en van waaruit zij deze kan voorhouden: bijvoorbeeld de Catechismus van de Katholieke Kerk, de door de heilige Johannes Paulus II ontwikkelde theologie van het lichaam, de encycliek Paus Benedictus XVI - Encycliek
Deus Caritas Est
God is Liefde
(25 december 2005) van Benedictus XVI, de apostolische exhortatie Paus Franciscus - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Amoris Laetitia
Over vreugde van de liefde
(19 maart 2016) van Franciscus. Maar de jongeren, ook degenen die deze leer kennen en beleven, brengen het verlangen tot uitdrukking van de Kerk een helder, menselijk en empathisch woord te krijgen. Vaak is de seksuele moraal immers een oorzaak van onbegrip en verwijdering van de Kerk, in zoverre als ze wordt opgevat als een ruimte van oordelen en veroordelen. Ten opzichte van de veranderingen in de maatschappij en de manieren waarop de affectiviteit en de veelheid aan ethische perspectieven worden beleefd, blijken de jongeren gevoelig voor de waarde van de authenticiteit en de toewijding, maar zijn zij vaak gedesoriënteerd. Zij brengen meer in het bijzonder een uitdrukkelijk verlangen naar voren geconfronteerd te worden met de kwesties betreffende het verschil tussen mannelijke en vrouwelijke identiteit, de wederkerigheid tussen mannen en vrouwen, de homoseksualiteit.
