Synodesecretariaat - 27 oktober 2018
Paus Franciscus herinnert ons er vaak aan dat dit niet mogelijk is zonder een serieuze weg van bekering. Wij zijn ons ervan bewust dat het er niet alleen om gaat nieuwe activiteiten te doen ontstaan en wij willen geen “apostolische, expansionistische, minutieuze en goed ontworpen plannen die eigen zijn aan verslagen generaals” Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 96 schrijven. Wij weten dat wij om geloofwaardig te zijn een hervorming van de Kerk moeten beleven die een zuivering van het hart en veranderingen van stijl inhoudt. De Kerk moet zich werkelijk laten vormen door de eucharistie, die zij viert als hoogtepunt en bron van haar leven: de vorm van een brood, samengesteld uit veel aren en gebroken voor het leven van de wereld. De vrucht van deze synode, de keuze die de Geest ons heeft ingegeven door luisteren en onderscheiding, is samen met de jongeren op weg te zijn en naar allen te gaan om te getuigen van de liefde van God. Wij kunnen dit proces beschrijven door te spreken van synodaliteit voor de zending, of missionaire synodaliteit: “Het tot stand brengen van een synodale Kerk is een onontbeerlijk uitgangspunt voor een nieuw missionair elan dat heel het Volk van God erbij betrekt”. Internationale Theologische Commissie, De synodaliteit in het leven en de zending van de Kerk (2 mrt 2018), 9. Het document illustreert bovendien de natuur van de synodaliteit in deze bewoordingen: “De synodale dimensie van de Kerk brengt het karakter van actief subject van alle gedoopten tot uitdrukking en tegelijkertijd de specifieke rol van het bisschopsambt in collegiale en hiërarchische gemeenschap met de bisschop van Rome. Deze ecclesiologische visie nodigt ertoe uit om de ontplooiing van de synodale gemeenschap tussen “allen”, “enkelen” en “een” te bevorderen. Op verschillende niveaus en in verschillende vormen houdt de synodaliteit op het vlak van de particuliere Kerken, op dat van hun groeperingen op regionaal niveau en op dat van de universele Kerk het uitoefenen in van de sensus fidei van de universitas fidelium (allen), het ambt van leiding van het college van bisschoppen, ieder met zijn priestercollege (enkelen), en het ambt van eenheid van bisschop en paus (een). Zo blijken in de synodale dynamiek het gemeenschapsaspect dat heel het Volk van God insluit, de collegiale dimensie betreffende de uitoefening van het bisschopsambt en het ambt van primaat van de bisschop van Rome met elkaar verbonden te zijn. Deze correlatie bevordert de singularis conspiratio tussen gelovigen en herders, die een beeld is van de eeuwige conspiratio, beleefd in de Heilige Drie-eenheid. Het betreft de profetie van het Tweede Vaticaans Concilie, die wij nog niet in heel haar diepgang hebben aangenomen en ontwikkeld in haar dagelijkse implicaties en waaraan paus Franciscus ons heeft herinnerd, toen hij zei: “De weg van de synodaliteit is de weg die God verwacht van de Kerk van het derde millennium” Paus Franciscus, Toespraak, Aula Paulus VI, Viering van de 50e verjaardag van de oprichting van de Bisschoppensynode (17 okt 2015), 1 Wij zijn ervan overtuigd dat deze keuze, de vrucht van gebed en confrontatie, het de Kerk zal toestaan door de genade van God duidelijker “de jeugd van de wereld” te zijn en te blijken.