Op het niveau van de universele Kerk komt de synodaliteit, als constitutieve dimensie van de Kerk, tot uiting in de dynamische circulariteit van de consensus fidelium, van de bisschoppelijke collegialiteit en het primaat van de bisschop van Rome. De Kerk, bevestigd op dit fundament, wordt te allen tijde uitgedaagd door concrete omstandigheden en uitdagingen, en om op dit alles te antwoorden op een manier die trouw blijft aan het depositum fidei en met creatieve openheid voor de stem van de Geest, is zij geroepen om te luisteren naar alle subjecten die als geheel het volk van God vormen om tot een akkoord te komen bij de onderscheiding van de waarheid en van de weg die op haar zending gevolgd moet worden.

Het is in deze ecclesiologische context dat het specifieke dienstwerk van de bisschop van Rome wordt geplaatst om de synodaliteit op universeel niveau uit te oefenen. "Ik ben ervan overtuigd - zei Paus Franciscus - dat de uitoefening van het Petrusambt in een synodale Kerk meer licht zal kunnen ontvangen. De paus staat op zichzelf niet boven de Kerk, maar binnenin de kerk, als gedoopte onder de gedoopten en binnen het college van bisschoppen als bisschop onder de bisschoppen, die tegelijkertijd - als opvolger van de apostel Petrus - geroepen is om de Kerk van Rome te leiden, die alle Kerken voorgaat in liefde" Paus Franciscus, Toespraak, Aula Paulus VI, Viering van de 50e verjaardag van de oprichting van de Bisschoppensynode (17 okt 2015), 5

Het college van bisschoppen voert een onvervangbaar dienstwerk uit bij de uitoefening van de synodaliteit op universeel niveau. In zoverre het intrinsiek zijn hoofd, de bisschop van Rome, in zichzelf bevat en in hiërarchische gemeenschap met hem handelt, is het inderdaad "subject van de hoogste en volledige volmacht over de universele Kerk." 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 22