Wie synodaliteit wil begrijpen in het perspectief van de ecclesiologie van het Tweede Vaticaans Concilie moet reflecteren over de concrete modaliteiten van de realisatie ervan. Het gaat erom in algemene termen te onderzoeken wat er momenteel kerkrechtelijk voorzien is om de betekenis en de mogelijkheden van synodaliteit voor het voetlicht te plaatsen en een nieuwe impuls te geven, waarbij tegelijkertijd de theologische perspectieven voor de relevante ontwikkeling ervan in kaart worden gebracht. Dit hoofdstuk vertrekt van de synodale roeping van het volk van God en beschrijft vervolgens de synodale structuren op lokaal, regionaal en universeel niveau, met vermelding van de verschillende subjecten die betrokken zijn bij de synodale processen en praktijken.