De leer van de Schrift en de Traditie getuigt ervan dat de synodaliteit een constitutieve dimensie van de Kerk is, die zich daardoor manifesteert en configureert als het Godsvolk op weg en de vergadering bijeengeroepen door de verrezen Heer. Het voorbeeldige en normatieve karakter van het concilie van Jeruzalem (Hand. 15, 4-29) kwam vooral tot uiting in hoofdstuk 1. Daarin wordt, tegenover een beslissende uitdaging voor de vroege Kerk, de methode van gemeenschappelijke en apostolische onderscheiding in actie getoond, een uitdrukking van het wezen zelf van de Kerk, een mysterie van gemeenschap met Christus in de Heilige Geest. Paus Benedictus XVI, Homilie, Tijdens de H. Mis ter opening van de 5e CELAM vergadering - Voorplein Nationale Heiligdom in Aparecida (Brazilië), Een wonderbaar visioen (13 mei 2007), 4 Synodaliteit duidt niet eenvoudigweg op een methode van werken, maar op de bijzondere manier waarop de kerk leeft en functioneert. In dit perspectief zal dit hoofdstuk, in het licht van de ecclesiologie van het Tweede Vaticaans Concilie, het thema van de theologische grondslagen en de inhoud van de synodaliteit behandelen.