2 maart 2018
Dit is de nieuwe drempel die paus Franciscus ons uitnodigt over te steken. In de lijn van Vaticanum II en in het voetspoor van zijn voorgangers wijst hij erop dat synodaliteit de gestalte van de Kerk uitdrukt die voortkomt uit het evangelie van Jezus en vandaag de dag geroepen is zich te incarneren in de geschiedenis, in creatieve trouw aan de traditie.
In overeenstemming met de leer van 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
Lumen Gentium
Over de Kerk
(21 november 1964) benadrukt paus Franciscus in het bijzonder dat synodaliteit "ons het meest adequate interpretatiekader biedt om het hiërarchische dienstwerk zelf te begrijpen" Paus Franciscus, Toespraak, Aula Paulus VI, Viering van de 50e verjaardag van de oprichting van de Bisschoppensynode (17 okt 2015), 3 en dat, op basis van de leer van de sensus fideifidelium Internationale Theologische Commissie, "Sensus Fidei" in het Leven van de Kerk (10 juni 2014), alle leden van de Kerk actieve subjecten van evangelisatie zijn. Vgl. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 120 Hieruit volgt dat het in werking stellen van een synodale Kerk de onmisbare vooronderstelling is voor een nieuwe missionaire impuls waarbij het hele volk Gods betrokken is.
Bovendien bevindt synodaliteit zich in het hart van het oecumenische engagement van de christenen: omdat het een uitnodiging is om samen de weg naar de volledige gemeenschap te bewandelen, en omdat het - correct begrepen - een begrip en ervaring van de Kerk biedt waarin legitieme verschillen een plaats vinden in de logica van een wederzijdse uitwisseling van gaven in het licht van de waarheid.