DE SYNODALITEIT IN HET LEVEN EN DE ZENDING VAN DE KERK
(Soort document: Internationale Theologische Commissie)
2 maart 2018
Particuliere concilies die op regionaal niveau worden gehouden, vormen de specifieke structuur voor de uitoefening van de synodaliteit in een groep lokale Kerken.
Wetboek, Codex Iuris Canonici (1917) (27 mei 1917), 283.440. De codex van 1917 stipuleerde dat de viering van een provinciaal concilie eens om de twintig jaar moet plaatsvinden (canon 283); het suggereerde dat het gevierd moet worden "telkens dit nodig lijkt" (canon 440). In feite beogen ze de deelname van het volk van God aan de processen van onderscheiding en beslissing, en zijn ze niet alleen de uitdrukking van de collegiale gemeenschap onder de bisschoppen, "maar ook met alle leden van het deel van het volk van God dat hun is toevertrouwd" en bijgevolg van "de gemeenschap onder de Kerken ( .... ) waardoor deze concilies een geschikt moment zijn voor de belangrijkste beslissingen, in het bijzonder die betreffende het geloof'.
H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de Bisschoppen, Pastores Gregis (16 okt 2003), 62 Het
Wetboek
Codex Iuris Canonici
Codex van het Canonieke recht
(25 januari 1983) herbevestigt bovendien hoever de competentie inzake leer en discipline van de synodale onderscheiding die in deze concilies wordt uitgeoefend, reikt, maar benadrukt ook het pastorale karakter ervan.
Vgl. Wetboek, Codex van het Canonieke recht, Codex Iuris Canonici (25 jan 1983), 753.445 Vgl. Wetboek, Codex van het Canonieke recht, Codex Iuris Canonici (25 jan 1983), 439-446. In verband met de particuliere concilies