2 maart 2018
Sinds de eerste eeuwen, zowel in het Oosten als in het Westen, hebben de Kerken die door een apostel of door een van zijn medewerkers zijn gesticht, een specifieke rol gespeeld in hun provincie of regio, aangezien hun bisschop erkend is als respectievelijk metropoliet of patriarch. Dit heeft de geboorte van specifieke synodale structuren in de hand gewerkt. Daarin worden de patriarchen, de metropolieten en de bisschoppen van elke kerk uitdrukkelijk opgeroepen om de synodaliteit te bevorderen Paus Franciscus, Motu Proprio, De Heer Jezus, barmhartige rechter - Enkele aanpassingen van het kerkelijk wetboek aangaande het huwelijksrecht, Mitis Iudex Dominus Iesus (15 aug 2015). Criterium V. "Voor zover de zetel van de metropolie het hoofd is van de kerkprovincie, is deze taak door de tijden heen een stabiel en betekenisvol teken van synodaliteit in de Kerk" [[[574|133-139.155-173: Bij de katholieke Kerken van de oosterse ritus zijn er twee soorten van metropolitane instellingen: de provincie als deel van een patriarchale Kerk en de metropolitane Kerk sui iuris]]] de ius se regendi van deze laatste vormt een specifieke aanduiding van synodaliteit en kan een stimulans zijn voor de hele Kerk Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 16 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de Oosterse Kerken, Orientalium Ecclesiarum (21 nov 1964), 3.5; hun opdracht kreeg gaandeweg meer consistentie naarmate het bewustzijn van de bisschoppelijke collegialiteit rijpte, die ook op regionaal niveau tot uitdrukking moet komen.