2 maart 2018
De synodale weg van de Kerk wordt gevormd en gevoed door de Eucharistie. Die is "het centrum van het hele christelijke leven voor de Kerk, zowel universeel als lokaal, en voor alle gelovigen". Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten, Algemeen Statuut van het Romeins Missaal - Editio typica tertio 2002 / emendata 2008, Institutio Generalis Missalis Romani (18 mrt 2002), 16 Synodaliteit heeft zijn bron en hoogtepunt in de liturgische viering en op een bijzondere manier in de volle, bewuste en actieve deelname aan de eucharistische maaltijd. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 10.14 De gemeenschap met het Lichaam en Bloed van Christus heeft als gevolg dat "wij allen tezamen één lichaam vormen, want allemaal hebben wij deel aan het ene brood" (1 Kor. 10, 17).
De Eucharistie vertegenwoordigt en realiseert zichtbaar het behoren tot het Lichaam van Christus en het samenzijn van Christenen (1 Kor. 12, 12). Rondom de eucharistische tafel worden de verschillende lokale Kerken gevormd en ontmoeten ze elkaar in de eenheid van de ene Kerk. De eucharistische samenkomst weerspiegelt en realiseert het kerkelijke "wij" van de communio sanctorum, waarin de gelovigen deelnemers worden aan de veelvormige goddelijke genade. De 4e Concilie van Toledo
Ordo ad Synodum (1 januari 646), vanaf de concilies van Toledo van de 7de eeuw tot het H. Paus Johannes Paulus II - Apostolische Constitutie
Caeremoniale Episcoporum ex decreto sacrosancti Oecumenici Concilii Vaticani II instauratum (14 september 1984), afgekondigd in 1984, toont het liturgische karakter aan van de synodale vergadering, wanneer daarin bepaald wordt dat het begin en het centrum van de synode de viering van de Eucharistie en de intronisatie van het Evangelieboek moeten zijn.