2 maart 2018
Om de synodale praktijk op het niveau van de universele Kerk nieuw leven in te blazen, heeft paus Paulus VI de bisschoppensynode ingesteld. Zij is "een permanente bisschoppenraad voor de universele kerk", die rechtstreeks en onmiddellijk onder het gezag staat van de paus, die "uit de aard der zaak de taak heeft om te informeren en te adviseren", en die "ook de bevoegdheid heeft om te beraadslagen wanneer die door de paus van Rome wordt verleend." H. Paus Paulus VI, Motu Proprio, Oprichting van de Synode van Bisschoppen voor de universele Kerk, Apostolica Sollicitudo (15 sept 1965), 2 Deze instelling heeft als doel om het volk van God te laten delen in de voordelen van de communio die tijdens het Concilie werd beleefd.
Paus Johannes Paulus II heeft ter gelegenheid van het jubileum van het jaar 2000 een evaluatie gemaakt van de vooruitgang die is geboekt om - in overeenstemming met de leer van Vaticanum II - het wezen van het mysterie van de Kerk concreet gestalte te geven door middel van de verschillende structuren van de gemeenschap. "Er is veel gedaan," zegt hij, "maar er moet zeker nog veel worden gedaan om het potentieel van deze instrumenten van communio zo goed mogelijk tot uitdrukking te brengen .... (en) om snel en doeltreffend te reageren op de problemen waarmee de Kerk te maken heeft in de snelle veranderingen van onze tijd." H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Brief, Een nieuw millennium, Novo millennio ineunte (6 jan 2001), 44
In de meer dan vijftig jaar sinds het laatste concilie tot op de dag van vandaag is het besef van de Kerk als gemeenschap in steeds grotere groepen van het volk Gods gerijpt, en op diocesaan, regionaal en universeel niveau hebben positieve ervaringen met synodaliteit plaatsgevonden. In het bijzonder werden veertien gewone algemene vergaderingen van de bisschoppensynode gehouden, de ervaring en activiteit van de bisschoppenconferenties geconsolideerd en werden overal synodale vergaderingen gehouden. Daarnaast zijn er raden opgericht die de communio en de samenwerking tussen de plaatselijke Kerken en de bisschoppen hebben bevorderd om op regionaal en continentaal niveau pastorale lijnen uit te stippelen.
