Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Alle vreugde over onze ontmoeting, over onze roeping en zending mag ons niet doen vergeten, hoe weinig wij hebben beantwoord en beantwoorden aan de genade van God. Ondanks onze diepe verbondenheid zijn wij feitelijk in veel gescheiden.

Onze samenkomst in uw Duitse vaderland confronteert ons met het gebeuren van de reformatie. Wij moeten denken aan wat daaraan voorafging en aan wat sedertdien is gebeurd. Als wij de feiten niet uit de weg gaan, dan worden wij ons bewust, dat menselijk tekortschieten heeft geleid tot de onzalige scheiding en dat ons falen steeds weer in de weg staat aan mogelijke en noodzakelijke stappen op de weg naar eenheid. Nadrukkelijk stem ik in met wat mijn voorganger Adrianus VI in 1523 op de rijksdag te Neurenberg heeft beleden: 'Zeker is de hand van de Heer niet verkort, dat Hij ons niet kon redden, maar de zonde scheidt ons van Hem ... Wij allen, prelaten en geestelijken, zijn afgeweken van de weg van het recht, en lange tijd was er niet één die goed deed (Ps. 14, 3). Daarom moeten wij allen God de eer geven en ons voor Hem verootmoedigen. leder van ons behoort te onderzoeken, waarom hij is gevallen, eri moet liever zichzelf oordelen, dan dat hij door God op de dag van zijn toorn wordt geoordeeld'. Met de laatste Duitse, respectievelijk Nederlandse paus zeg ik: 'De ziekte heeft diep wortel geschoten en heeft vele gedaanten; daarom moet stap voor stap voorwaarts worden gegaan en moeten eerst de moeilijkste en gevaarlijkste kwalen met goede geneesmiddelen worden bestreden om niet door een overijlde hervorming alle dingen nog meer in verwarring te brengen'. Thans evenzeer als toen is de vernieuwing van het christelijk leven de eerste en belangrijkste stap op weg naar eenheid. 'Een ware oecumenische beweging zonder innerlijke omkeer is niet mogelijk' 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 7