Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Aangezien onder het Eerste Verbond (volgens de apostel Paulus) wegens de onmacht van het levieten priesterschap er geen voltooiing was, past het (door God de Vader van alle barmhartigheid zo geregeld) dat een andere priester, "naar de orde van Melchisedech" (Ps. 109, 4)(Hebr. 5, 6.10)(Hebr. 7, 11)(Gen. 14, 18) is opgestaan, onze Heer Jezus Christus, die zovelen, die geheiligd zouden moeten worden, te vervolmaken (Hebr. 10, 14) en tot volkomenheid zou kunnen brengen.

Deze, onze God en Heer, derhalve heeft weliswaar Zichzelf eens voor allemaal op het altaar van het kruis, door de intredende dood, Zich aan God de Vader willen offeren Vgl. Heb. 7, 27 om voor iedereen (dezelfde) eeuwige verlossing te bewerken, want door de dood kon Zijn priesterschap toch niet worden uitgedoofd Vgl. Heb. 7, 24

heeft Hij bij het laatste Avondmaal, in de nacht waarin Hij werd overgeleverd (1 Kor. 11, 23);

• om aan zijn geliefde Bruid, de Kerk, een zichtbaar offer (zoals het de natuur van mensen eist);
• na te laten,
• waarin datgene wat éénmaal op bloedige wijze op het kruis voltrokken is, wordt tegenwoordig gesteld (representaretur),
• en waarin de herinnering (memoria) van Hem, tot aan het einde van de tijd zou blijven voortduren
• en zijn heilbrengende kracht van vergeving der zonden, welke door ons dagelijks worden begaan, zou worden toegevoegd.
• zich voor eeuwig als Priester naar de orde van Melchisedek Vgl. Ps. 110, 4 Vgl. Heb. 5, 6 Vgl. Heb. 7, 17 aangesteld, verklarend:

Zijn Lichaam en Bloed onder de gedaanten van brood en wijn heeft Hij God, Zijn Vader opgedragen en hen onder dezelfde tekenen (symbolis) aan de apostelen (die Hij toen als priesters van het Nieuwe Verbond aanstelde) aangereikt,

• opdat zij zouden ontvangen, en aan hen en hun opvolgers in het priesterschap,
• opdat zij zouden opdragen, heeft Hij bevolen door deze woorden: "doet dit tot Mijn gedachtenis" (Lc. 22, 19)(1 Kor. 11, 24) ... enz,

zoals altijd de katholieke Kerk heeft begrepen en heeft onderwezen. Canon 2

Want door de viering van het oude Pascha, wat de menigte van de zonen van Israël als herinnering (memoriam) aan hun uittocht uit Egypte offerden Vgl. Ex. 12 heeft Hij het nieuwe Pascha ingesteld: door Zich, handelend door (ab) de Kerk, door middel van de priesters onder zichtbare tekens (visibilibus signis) zelf te moeten offeren, ter nagedachtenis aan Zijn heengaan uit deze wereld naar de Vader, toen Hij ons heeft verlost door het vergieten van Zijn eigen Bloed, en ons heeft verlost uit "de macht van de duisternis en heeft overgebracht naar Zijn rijk." (Kol. 1, 13)

En dit is voorzeker het reine offer, dat door geen onwaardigheid, of slechtheid, van diegene die het opdragen, kan worden verontreinigd, wat de Heer, door Maleachi heeft gezegd: Van de opkomst der zon tot aan haar ondergang, is mijn naam groot onder de volkeren; overal wordt aan mijn naam een reine offergave gebracht Vgl. Mal. 1, 11 en waar de apostel zonder tweeduidigheid op zinspeelt, wanneer hij schrijft aan de Korinthiërs, waarbij hij zegt: het is niet mogelijk voor hen, die door deelname aan de tafel van demonen zijn verontreinigd, dat zij kunnen deelnemen aan de tafel des Heren Vgl. 1 Kor. 10, 21 , waarbij beide keren onder tafel het altaar te verstaan is.

Dit is tenslotte dat (offer) wat door verschillende gelijkenissen van offers, ten tijde van de natuur en van de wet, is voorafgebeeld Vgl. Gen. 4, 4 Vgl. Gen. 8, 20 Vgl. Gen. 12, 8 Vgl. Gen. 22, 1-19 namelijk alle dingen, omdat door haar zijn voorafgebeeld, als het ware de voleinding en de volkomenheid van hen allen omarmd

En omdat in dit goddelijk offer wat in de Mis wordt voltrokken, dezelfde Christus tegenwoordig is en op onbloedige wijze wordt geofferd, Hij die op het altaar van het kruis Zichzelf op bloedige wijze heeft opgedragen Vgl. Heb. 9, 14.27 leert de heilige Synode dat dit offer een waarachtig verzoeningsoffer is, Canon 3 en dat wij daardoor, als wij met een oprecht hart, oprecht geloof, met vrees en achting, berouwvol en boetvaardig tot God naderen, de "barmhartigheid bekomen en de genade vinden tot hulp op het juiste ogenblik" (Heb. 4, 16). Immers door dit heilig Misoffer verzoend, geeft de Heer de genade en het geschenk van de boete en vergeeft Hij nog zo grote misstappen en zonden. De offergave (hostia) is immers één en dezelfde, diezelfde, die zichzelf aan het kruis heeft geofferd, offert zich nu door het dienstwerk (ministerium) van de priester; alleen de wijze van offeren is verschillend.

De vruchten van dit offer (namelijk die op bloedige wijze) worden op overvloedige wijze ontvangen door het onbloedig offer. Het zij verre, dat dit offer (op bloedige wijze) afbreuk gedaan wordt op wat voor manier dan ook door het ander (het onbloedige offer) Canon 4! Daarom wordt het niet alleen voor de zonden, straffen en tot genoegdoening en andere noden van de levenden opgedragen, maar wordt het ook rechtmatig opgedragen voor de overledenen, die in Christus gestorven zijn, maar nog niet volledig gereinigd zijn, volgens de overlevering van de apostelen. Canon 3