Kardinaal Sarah vierde op maandag 21 mei de afsluitende Mis van de bedevaart in Chartres. Hier is de preek die hij uitsprak voor de 12.000 pelgrims die twee dagen eerder vertrokken uit de Notre-Dame de Paris.

Beste pelgrims in Chartres,

Het licht kwam in de wereld, zegt Jezus ons vandaag in het Evangelie, en mensen gaven de voorkeur aan duisternis. En u, beste pelgrims, hebt u het enige Licht verwelkomd dat niet misleidt, dat van God. U wandelde drie dagen, u bad, zong, leed in de zon en in de regen, heeft u het licht verwelkomt in uw hart? 

Heeft u de duisternis werkelijk afgezworen, heeft u ervoor gekozen om de weg voort te zetten door Jezus te volgen die het licht van de wereld is. Beste vrienden, staat u me toe deze radicale vraag stellen, want als God niet ons Licht is, wordt al het andere nutteloos. Zonder God is alles duister. God kwam naar ons, hij werd mens, hij openbaarde de enig reddende waarheid, hij stierf om ons van de zonde te verlossen. En op Pinksteren gaf hij ons de Heilige Geest, hij bood ons het licht van geloof aan, maar wij verkiezen de duisternis.

Kijken we om ons heen, de Westerse samenleving heeft ervoor gekozen om zichzelf te organiseren zonder God en hier wordt het nu overgeleverd aan de flitsende en misleidende lichten van de consumptiemaatschappij, van winst ten koste van alles en van waanzinnig individualisme. Een wereld zonder God is een wereld van duisternis, leugens en egoïsme. 

Zonder het licht van God is de Westerse samenleving als een slingerende boot in de nacht geworden. Zij heeft niet langer genoeg liefde om kinderen op te nemen, om ze te beschermen vanaf de moederschoot, om ze te beschermen tegen de aanval van pornografie. Beroofd van het licht van God, weet de Westerse samenleving niet meer hoe ze haar ouderen moet respecteren, de zieken tot de dood moet begeleiden, hoe ze een plaats moet maken voor de allerarmsten en zwaksten. Zij is overgeleverd aan de duisternis van angst, verdriet en isolement. Zij heeft niets dan leegte en heeft niets te bieden.

Zij laat de wildste ideologieën zich verspreiden. Een Westerse samenleving zonder God kan de bakermat worden van meer gewelddadig en destructief ethisch en moreel terrorisme dan het terrorisme van de islamisten. Bedenk dat Jezus ons zei: «Weest niet bevreesd voor hen die wel het lichaam kunnen doden maar niet de ziel; vreest veeleer Hem die en ziel en lichaam in het verderf kan storten in de hel».

Beste vrienden, vergeef me voor deze beschrijving, maar men moet helder en realistisch zijn. Als ik zo tot u spreek, komt dat omdat ik in mijn hart van priester en herder medeleven voel met zoveel verdwaalde, verloren, verdrietige, bezorgde en eenzame zielen.

Wie zal ze naar het licht leiden? Wie zal hen de weg van waarheid tonen, de enige echte weg van vrijheid die de weg van het Kruis is? Gaan we ze aan de dwaling uitleveren, aan wanhopig nihilisme of tot agressief islamisme zonder iets te doen?

We moeten de wereld toeroepen dat onze hoop een naam heeft: Jezus Christus, de enige redder van de wereld en van de mensheid.

Beste pelgrims uit Frankrijk, bezie deze kathedraal, uw voorouders hebben haar gebouwd om hun geloof te verkondigen. Alles in haar architectuur, haar structuur, haar glas-in-loodramen verkondigt de vreugde om door God te zijn gered en bemind. Uw voorouders waren niet volmaakt, ze waren niet zonder zonde, maar ze wilden het licht van het geloof hun duisternis laten verlichten.

Ook vandaag, volk van Frankrijk, word wakker, kies het Licht, doe afstand van de duisternis!

Hoe doen we dat? Het Evangelie antwoordt ons: hij die handelt naar de waarheid komt tot het Licht. Staan we toe dat het licht van de Heilige Geest ons leven concreet, eenvoudig en zelfs in de meest intieme delen van ons innerlijke wezen verlicht. Naar de waarheid handelen is allereerst God centraal stellen in ons leven, aangezien het kruis het middelpunt is van deze kathedraal.

Mijn broeders en zusters, kies ervoor om elke dag u naar hem te wenden.

Laten we op dit moment de toezegging doen om elke dag een paar minuten stilte te nemen om ons tot God te wenden en tegen hem te zeggen: Heer, regeer in mij, ik geef u mijn hele leven.

Beste priesterbroeders, ik zal mij nu vooral tot u richten. 

Het heilig Misoffer is de plaats waar u licht zult vinden voor uw dienstwerk. De wereld waarin we leven roept ons voortdurend op. We zijn constant in beweging. Het gevaar zou groot zijn om ons als maatschappelijk werkers te beschouwen. We zullen de wereld niet langer het Licht van God brengen, maar ons eigen licht wat de mensen niet van ons verwachten. 

Weten we ons tot God te wenden, in een ingetogen liturgische viering, vol respect, stilte en gekenmerkt door sacraliteit. Laten we niets verzinnen in de liturgie, laten we alles ontvangen van God en de Kerk. Zoeken we geen schouwspel of succes. 

De liturgie leert ons dat priester zijn niet betekent veel te doen.

Het is met de de Heer aan het Kruis zijn. De liturgie is de plaats waar de mens God persoonlijk ontmoet. Het is het meest verheven moment waarop God ons leert om in ons het beeld van zijn zoon Jezus Christus te reproduceren, zodat Hij de eerste van een menigte kan zijn. Het is geen, moet geen gelegenheid zijn voor een gebroken hart, worsteling en strijd.

In de gewone vorm van de Romeinse ritus en in de buitengewone vorm is het belangrijkste om ons naar het kruis te wenden, naar Christus, ons Oosten, ons alles, onze enige horizon. Of het nu in de gewone vorm of in de buitengewone vorm is, weten we altijd hoe we, zoals vandaag, moeten vieren volgens wat het Tweede Vaticaans Concilie leert, met nobele eenvoud, zonder onnodige ballast, zonder kunstmatige en theatrale esthetiek maar met de zin van het sacrale, de eerste zorg voor de eer van God en met een ware geest van kinderen van de Kerk van vandaag en altijd.

Beste priesterbroeders, bewaar altijd deze zekerheid: met Christus aan het Kruis zijn, dat is wat het priesterlijk celibaat aan de wereld verkondigt. Het project dat sommigen opnieuw lanceerden om het celibaat te ontkoppelen van het priesterschap door het wijdingssacrament open te stellen voor gehuwde mannen, de viri probati, om pastorale redenen of noodzaak zoals men zegt, zal in werkelijkheid het ernstige gevolg hebben definitief te breken met de apostolische traditie. 

We gaan een priesterschap maken naar onze menselijke maat, maar we blijven daarmee niet voortbestaan, we zetten het priesterschap van Christus niet voort, gehoorzaam, arm en kuis. Want inderdaad, de priester is niet alleen een alter christus, een andere christus. Hij is waarachtig ipse christus, Christus zelf. En daarom zal de priester, in navolging van Christus en de Kerk, altijd een teken van tegenspraak zijn.

En u, beste christenen, leken die zich bezighouden met het stadsleven, wil ik met kracht zeggen, wees niet bevreesd. Wees niet bang om het Licht van Christus naar deze wereld te brengen. Uw eerste getuigenis moet uw eigen leven zijn, uw eigen voorbeeld van leven. Verberg de bron van uw hoop niet, maar verkondig, getuig, evangeliseer, de Kerk heeft u nodig. Herinner iedereen eraan dat alleen de gekruisigde Christus de authentieke betekenis van de Vrijheid onthult.

Aan u, beste ouders, zal ik een heel bijzondere boodschap wijden. Vader en moeder zijn in de wereld van vandaag is een moeilijk avontuur, vol leed, obstakels en zorgen. De Kerk zegt u dank u wel. Ja, dank voor uw edelmoedige gave van uzelf. Hebt de moed uw kinderen op te voeden in het Licht van Christus. Soms zult u moeten vechten tegen de heersende wind, de minachting en spot van de wereld moeten verdragen, maar we zijn hier niet om de wereld te behagen. Wij verkondigen ons een gekruisigde Christus, aanstoot voor de joden en dwaasheid voor de heidenen. 

Weest niet bang, geeft niet op. De Kerk, door de stem van de pausen, vooral sinds de encycliek H. Paus Paulus VI - Encycliek
Humanae Vitae
Het menselijk leven en geboorteregelingen
(25 juli 1968), heeft u een profetische zending toevertrouwt. Getuigt voor allen van uw vreugdevolle vertrouwen in God die ons intelligente behoeders van de natuurlijke orde heeft gemaakt. U kondigt aan wat Jezus ons door zijn leven heeft geopenbaard. Beste vaders en moeders, de Kerk heeft u lief, bemint de Kerk. Bemint uw moeder.

Ten slotte ga ik u toespreken. U allen, jongeren, die hier met velen zijn. Luister alstublieft naar een oude man die meer autoriteit heeft dan ik. Het gaat om de de evangelist heilige Johannes. Naast het voorbeeld van zijn leven, heeft Sint Jan ook een boodschap nagelaten die geschreven is voor de jongeren. In zijn eerste brief lezen we deze ontroerende woorden van een oude man tot de jeugd van de kerken die hij had gesticht. Luister naar deze krachtige stem van een oude man: «Ik schrijf u, jonge mannen, dat gij sterk zijt. Gods woord woont in u en gij hebt de boze overwonnen. Verliest uw hart niet aan de wereld of aan de dingen in de wereld». 

De wereld waar we niet van moeten houden, zegt pater Cantalamessa in zijn preek van Goede Vrijdag, en waaraan we ons niet moeten conformeren, is niet – we weten het goed – de wereld die geschapen is en bemind wordt door God. Dat zijn niet de mensen van de wereld naar wie we juist moeten gaan, vooral de armsten en de zwaksten om hen lief te hebben en nederig te dienen.

Neen. De wereld om niet van te houden is een andere wereld. Dat is de wereld zoals die onder de heerschappij van Satan en de zonde is gekomen. Dat is de wereld van ideologieën die de menselijke natuur ontkennen en families vernietigen. Dat is de wereld van VN-structuren die imperatief een nieuwe wereld-ethiek oplegt waaraan we ons allemaal dienen te onderwerpen. Maar een grote Britse gelovige schrijver van de vorige eeuw, T.S. Eliot, heeft drie versregels geschreven die meer zeggen dan hele boeken. «In de wereld van voortvluchtigen zal ieder die de tegenovergestelde richting neemt, eruit zien als een deserteur.»

Beste jongeren, als een oude man als heilige Johannes zich rechtstreeks tot jullie mocht richten, dring ik er ook bij jullie op aan en zeg ik jullie: gij hebt het kwaad overwonnen, vecht tegen elke wet die tegen de natuur gaat die men jullie zou willen opleggen, tegen elke wet die tegen het leven en tegen het gezin is, weest van degenen die de tegenovergestelde richting inslaan. Durf tegen de stroom in te gaan. Voor ons christenen is de tegenovergestelde richting geen plaats, het is een persoon, het is Jezus Christus, onze vriend en onze verlosser. 

Jullie jonge mensen hebben in het bijzonder een taak gekregen: de menselijke liefde redden van het tragische verval waarin ze viel. De liefde die niet langer het geschenk van zichzelf is, maar slechts het bezit van de ander, vaak een gewelddadig en tiranniek bezit. Aan het Kruis werd God mens en openbaarde ons dat Hij agape is, dat wil zeggen Liefde die zichzelf geeft tot in de dood. Waarachtig liefhebben is sterven voor de ander zoals deze jonge gendarme, kolonel Arnaud Beltrame.

Beste jongeren, jullie ervaren ongetwijfeld vaak in je ziel de strijd van duisternis en het Licht, jullie worden soms verleid door de gemakkelijke genoegens van deze wereld. Met heel mijn priesterhart zeg ik jullie: aarzel niet, Jezus zal jullie alles geven. Door Hem te volgen om heiligen te zijn, verlies je niets, je verkrijgt de enige vreugde die nooit teleurstelt. Beste jonge mensen, als Christus je vandaag roept om hem als priester te volgen, als religieus, aarzel dan niet, zeg hem fiat, een enthousiast en onvoorwaardelijk ja. God wil je nodig hebben. Wat een vreugde. Wat een genade.

Het Westen is door heiligen en martelaren geëvangeliseerd. Jullie, de jeugd van vandaag, zult de heiligen en martelaren zijn die de naties verwachten voor een nieuwe evangelisatie. Jullie vaderland heeft dorst naar Christus, stel het niet teleur. De Kerk vertrouwt op jullie. Ik bid dat velen van jullie vandaag tijdens deze Mis zullen reageren op Gods oproep om deze te volgen, om alles achter te laten voor Hem, voor Zijn Licht. Als God roept, is hij radicaal. Hij roept ons geheel, tot de totale gave, tot het martelaarschap van het lichaam of het hart.

Beste mensen van Frankrijk, dit zijn de kloosters die de beschaving van uw land hebben gemaakt. Dit waren de mensen, de mannen en de vrouwen die radicaal aanvaardden om Jezus tot het einde te volgen, die het christelijk Europa bouwden. Omdat ze slechts God zochten, bouwden ze een mooie en vredige beschaving zoals deze kathedraal.

Volk van Frankrijk, volkeren van het Westen, u zult alleen vrede en vreugde vinden door God alleen te zoeken. Keert terug naar uw wortels, keer terug naar de bron, keer terug naar het klooster. Ja, u allen, durft een paar dagen in een klooster door te brengen. In deze wereld van tumult, lelijkheid, van verdriet zijn kloosters oases van schoonheid en vreugde. U zult daar ervaren dat het mogelijk is om God concreet centraal te stellen in het hele leven, u zult daar de enige vreugde ervaren die niet voorbijgaat.

Beste pelgrims, laten we de duisternis verzaken, laten we het Licht kiezen, laten we de Allerheiligste Maagd Maria vragen om te weten hoe fiat te zeggen, dat wil zeggen ja, volledig zoals zij, om te weten hoe het licht van de Heilige Geest te verwelkomen, zoals zij. Op deze dag, waarop we dankzij de zorg van de Heilige Vader Paus Franciscus, Maria Moeder van de Kerk vieren, vragen we deze zeer heilige moeder om een hart als dat van haar te hebben, een hart dat God niets weigert, een hart brandend van liefde voor de glorie van God, vurig in het verkondigen van het goede nieuws aan de mensen, een edelmoedig hart, een hart zo groot als het hart van Maria, naar de maat van de Kerk, naar de maat van het hart van Jezus.