Paus Franciscus - 7 maart 2018
Het Eucharistisch Gebed vraagt God al zijn kinderen in volmaakte liefde te verzamelen, in vereniging met de Paus en de Bisschop, die met name genoemd worden, teken dat we vieren in verbondenheid met de universele Kerk en met de particuliere Kerk. Het smeekgebed wordt, zoals de offergave tot God gericht voor alle leden van de Kerk, levenden en overledenen, in de verwachting van de zalige hoop de eeuwige erfenis van de hemel te delen met de Maagd Maria. Vgl. Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 1369-1371 Niemand en niets wordt vergeten in het Eucharistisch Gebed, alles wordt tot God teruggevoerd zoals de doxologie aangeeft die het besluit. Niemand wordt vergeten. Als er mensen zijn, familieleden of vrienden die in nood verkeren of die van deze wereld zijn overgegaan naar de andere, dan kan ik hen op dit moment noemen, inwendig en in stilte of vragen dat hun namen zou worden genoemd. “Padre, hoeveel moet ik betalen opdat mijn naam zou worden genoemd?” “Niets”. Versta je dit? Niets. Men betaalt de Mis niet. De Mis is het offer van Christus en dat is gratis. De verlossing is gratis. Als je een gift wil doen. Doe het, maar men betaalt niet. Het is belangrijk dit te verstaan.
