De plaats waar wij het door Jezus gebrachte heil ontvangen, is de Kerk, gemeenschap van hen die, ingelijfd bij de door Christus ingestelde nieuwe orde van relaties, de volheid van de Geest van Christus kunnen ontvangen. Vgl. Rom. 8, 9 Dit heilzaam middelaarschap van de Kerk begrijpen is een wezenlijke hulp om iedere reductionistische tendens te overwinnen. Het heil dat God ons biedt, verwerft men immers niet op eigen kracht, zoals het neo-pelagianisme zou willen, maar door middel van relaties die uit Gods mens geworden Zoon worden geboren en de gemeenschap van de Kerk vormen. Bovendien is de Kerk een zichtbare gemeenschap, gegeven dat de genade die Christus ons schenkt, niet een louter innerlijk heil is, zoals de neo-gnostische visie wil, maar een heil dat ons invoert in de concrete relaties die Hij zelf heeft ervaren: in haar raken wij op een bijzondere wijze in de armste en meest lijdende broeders en zusters het vlees van Christus aan. Kortom, het heilzame middelaarschap van de Kerk, “universeel sacrament van het heil”, 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 48 garandeert ons dat het heil niet bestaat in de zelfverwezenlijking van het geïsoleerde individu en evenmin in zijn innerlijke versmelting met het goddelijke, maar in de inlijving bij een gemeenschap van personen die deelheeft aan de gemeenschap van de Drie-eenheid.

Zowel het individualistische als het louter innerlijke idee van het heil zijn ook tegenstrijdig met de sacramentele economie waardoor God de menselijke persoon heeft willen redden. De deelname in de Kerk aan de door Jezus ingestelde nieuwe orde van relaties geschiedt door middel van de Sacramenten, waaronder het Doopsel de deur H. Thomas van Aquino, Summa Theologiae. III, q. 63, a. 3. en de Eucharistie bron en hoogtepunt is. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 11 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 10 Zo ziet men enerzijds de ondeugdelijkheid van de aanspraken op het zelf verwezenlijken van het heil zelfredzaamheid die alleen maar rekenen op menselijke krachten. Het geloof belijdt integendeel dat wij worden gered door het doopsel, dat op ons het onuitwisbaar stempel drukt  van het behoren aan Christus en de Kerk en waaruit de verandering voortvloeit van de manier waarop wij concreet de relatie met God, de mensen en de schepping beleven. Vgl. Mt. 28, 19 Zo worden wij, gereinigd van de erfzonde en van iedere zonde, geroepen tot een nieuw bestaan dat gelijkvormig is met Christus. Vgl. Rom. 6, 4 Met de genade van de zeven sacramenten groeien de gelovigen voortdurend en komen tot nieuw leven, vooral wanneer de weg moeilijker wordt en het niet ontbreekt aan ogenblikken dat wij vallen. Wanneer zij door te zondigen hun liefde voor Christus verlaten, kunnen zij door het sacrament van de boetedoening weer worden ingevoerd in de door Jezus ingestelde orde van relaties om de weg te gaan, zoals die gegaan is . Vgl. 1 Joh. 2, 6 Op deze wijze kijken wij met hoop naar het laatste oordeel, waarbij iedere persoon zal worden geoordeeld naar de concreetheid van zijn liefde Vgl. Rom. 13, 8-10 ,vooral jegens de zwaksten. Vgl. Mt. 25, 31-46

De sacramentele heilseconomie verzet zich ook tegen tendensen die een louter innerlijk heil voorstellen. Het gnosticisme gaat immers gepaard met een negatieve blik op de scheppingsorde, opgevat als een beperking van de absolute vrijheid van de menselijke geest. Dientengevolge wordt het heil gezien als een bevrijding van het lichaam en de concrete relaties waarin de persoon leeft. Omdat wij integendeel gered worden “door het offer van het lichaam van Jezus Christus” (Hebr. 10, 10) Vgl. Kol. 1, 22 , sluit het ware heil, verre van een bevrijding van het lichaam te zijn, ook de heiliging ervan in. Vgl. Rom. 12, 1 Het menselijk lichaam is door God gevormd, die daarin een taal heeft geschreven die de menselijke persoon uitnodigt de gaven van de Schepper te erkennen en in gemeenschap met zijn broeders en zusters te leven. Vgl. Paus Franciscus, Encycliek, 'Wees geprezen' - over de zorg voor het gemeenschappelijke huis, Laudato Si' (24 mei 2015), 155 De Heiland heeft met zijn menswording en zijn passmysterie deze oorspronkelijke taal hersteld en ons meegedeeld in de lichamelijke economie van de sacramenten. Dankzij de sacramenten kunnen de christenen leven in trouw aan het vlees van Christus en dientengevolge in trouw aan de concrete orde van de relaties die Hij ons heeft geschonken. Deze orde van relaties vraagt op een bijzondere wijze om de zorg voor de lijdende mensheid zijn van alle mensen door middel van lichamelijke en geestelijke werken van barmhartigheid. Vgl. Paus Franciscus, Apostolische Brief, Barmhartigheid en ellende - na de sluiting van het Heilig Jaar van de Barmhartigheid, Misericordia et Misera (20 nov 2016), 20