De mens wordt direct of indirect gewaar dat hij een raadsel is: Wie ben ik die besta, maar heb ik niet in mij het beginsel van mijn bestaan? Iedere persoon zoekt op zijn manier het geluk en tracht dit te bereiken door de middelen die hij ter beschikking heeft, te gebruiken. Dit universele streven wordt echter niet noodzakelijkerwijze tot uitdrukking gebracht of kenbaar gemaakt; integendeel, het is meer geheim en verborgen dan het kan lijken en kan zich in bijzondere noodsituaties op ieder ogenblik openbaren. Zeer vaak valt het samen met de hoop op fysieke gezondheid, soms neemt het de vorm aan van een verlangen naar economisch welzijn, het komt op grote schaal tot uitdrukking door de behoefte aan innerlijke vrede en een vreedzame samenleving met de naaste. Terwijl de vraag naar heil zich voordoet als een inzet voor een groter goed, behoudt deze anderzijds toch ook het karakter van verzet en het overwinnen van pijn. Bij de strijd voor het veroveren van het goede komt nog strijd van de bescherming tegen het kwaad: tegen onwetendheid en dwaling, broosheid en zwakte, ziekte en dood.

Betreffende dit streven wijst het geloof in Christus iedere aanmatiging van zelfverwezenlijking af en leert ons dat dit alleen ten volle kan worden vervuld, als God zelf dat mogelijk maakt door ons naar Hem toe te trekken. Het volledige heil van de persoon bestaat niet in de dingen die de mens zelf zou kunnen verkrijgen, zoals bezit en materieel welzijn, wetenschap of techniek, macht over of invloed op anderen, een goede naam of zelfvoldaanheid. Vgl. H. Thomas van Aquino, Summa Theologiae. I-II, q. 2 Niets van het geschapene kan de mens geheel bevredigen, omdat God ons heeft bestemd voor de gemeenschap met Hem en ons hart onrustig zal blijven, totdat het rust vindt in Hem. Vgl. H. Augustinus, Belijdenissen, Confessiones. I, 1: Corpus Christianorum, 27, 1. “Er is voor alle mensen slechts één uiteindelijke roeping, namelijk een goddelijke”.2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 22 De openbaring beperkt zich zo niet ertoe het heil te verkondigen als antwoord op een eigentijdse verwachting. “Als de verlossing daarentegen beoordeeld of gemeten zou moeten worden naar de existentiële behoeften van de menselijke wezens, hoe zou men dan de verdenking kunnen vermijden dat men eenvoudigweg een God heeft geschapen als Heiland, gemaakt naar het beeld van onze behoefte?” Vgl. Internationale Theologische Commissie, Enkele vraagstukken over God als Verlosser (29 nov 1994), 2

Bovendien is het noodzakelijk te stellen dat overeenkomstig het Bijbels geloof de oorsprong van het kwaad niet gelegen is in de materiële en lichamelijke wereld, die wordt ervaren als een beperking of een gevangenis waarvan wij bevrijd zouden moeten worden. Integendeel, het geloof verkondigt dat heel de kosmos goed is, omdat hij door God is geschapen Vgl. Gen. 1, 31 Vgl. Wijsh. 1, 13-14 Vgl. 1 Tim. 4, 4 , en dat het kwaad dat de mens het meest schaadt, het kwaad is dat uit zijn hart komt. Vgl. Mt. 15, 18-19 Vgl. Gen. 3, 1-19 Door te zondigen heeft de mens de bron van de liefde verlaten en verliest hij zich in valse vormen van liefde, die hem steeds meer in zichzelf opsluiten. Deze scheiding van God - van Hem die bron van gemeenschap en leven is - leidt tot het verlies van de harmonie onder de mensen en van de mensen met de wereld door hem in het rijk van de desintegratie en de dood Vgl. Rom. 5, 12 te brengen. Dientengevolge betreft het heil dat het geloof ons verkondigt, niet alleen ons innerlijk, maar ons hele wezen. Heel de persoon in lichaam en ziel is immers geschapen door Gods liefde naar zijn beeld en gelijkenis en geroepen te leven in gemeenschap met Hem.