Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De woorden recognitio en confirmatio zijn niet strikt synoniem om de volgende twee redenen:

1. Het woord recognitio is voorbehouden aan aanpassingen die goedgekeurd zijn door Bisschoppenconferenties zoals voorzien door de wet (ad normam iuris) Wetboek, Codex van het Canonieke recht, Codex Iuris Canonici (25 jan 1983), 838. (c. 838 § 2), terwijl het woord confirmatio betrekking heeft op liturgische vertalingen. Wetboek, Codex van het Canonieke recht, Codex Iuris Canonici (25 jan 1983), 838. (c. 838 § 3) Dit verschil is positief; het voordeel ligt in het feit dat het vanaf dit moment duidelijk onderscheid maakt tussen twee zeer verschillende velden: aanpassing en vertaling. Ook al zijn de twee woorden uitwisselbaar als het gaat om de verantwoordelijkheid van de Heilige Stoel (vgl. n. 6), ze zijn niet strikt synoniem als het gaat om hun effect op de editio typica. Eerstens, de aanpassingen uitgevoerd ad normam iuris veranderen de editio typica in bepaalde, door de wet gespecificeerde gevallen Vgl. Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten, Algemeen Statuut van het Romeins Missaal - Editio typica tertio 2002 / emendata 2008, Institutio Generalis Missalis Romani (18 mrt 2002), 386-399. hoofdstuk 9, nrs. 386-399), vandaar de noodzaak van een recognitio. Vertalingen veranderen de editio typica niet; integendeel, zij moeten getrouw zijn (“fideliter”), vandaar de noodzaak van een confirmatio. Dit belangrijke punt moet daarom nogmaals benadrukt worden: de confirmatio is helemaal geen soort van verkleinde of gereduceerde recognitio, en haar kracht is net zo robuust als die van de recognitio van de voormalige Wetboek
   Codex Iuris Canonici
   Codex van het Canonieke recht
   (25 januari 1983).
2. Vervolgens, met betrekking tot de recognitio lijkt de confirmatio een meer eenzijdig karakter te hebben dat aan het eind van de rit om de hoek komt kijken: voorbereiding - goedkeuring door de Bisschoppenconferentie. Men kan zeker veronderstellen dat de recognitio, die ook a posteriori om de hoek komt kijken, vanwege haar aard een zekere voorbereidende consultatie tijdens het vertalingsproces vooronderstelt, zodat een tekst ontstaat die voor beide partijen acceptabel is. In de Wetboek
   Codex Iuris Canonici
   Codex van het Canonieke recht
   (25 januari 1983) die door het Motu Proprio Paus Franciscus - Motu Proprio
   Magnum Principium
   Waarbij canon 838 van het Kerkelijk Wetboek gewijzigd wordt
   (3 september 2017) is gewijzigd, moet de confirmatio van de kant van de Heilige Stoel beschouwd worden in combinatie met “fideliter” en “approbatio” (“approbare”) aan de kant van de Bisschoppenconferentie. Van nu af aan heeft, voorzover er expliciet een beroep wordt gedaan op de Bisschoppenconferenties door de norm van het Canoniek Recht, om vertalingen “goed te keuren” die “getrouw” zijn aan de Latijnse tekst van de editio typica, de Heilige Stoel a priori vertrouwen in hen. Normaal gesproken intervenieert de Heilige Stoel daarom niet in hun werk, tot het moment van de confirmatio, die een laatste of afsluitende handeling vormt. (echter, vergelijk over dit onderwerp ook n. 5) Het is duidelijk dat de procedure van de confirmatio ook aanleiding kan geven tot voorbereidende gedachtewisselingen, mochten de Bisschoppenconferenties zulks verlangen van de Heilige Stoel, of indien een procedure van wederzijdse raadpleging is voorzien door beide partijen, die wenselijk kan worden geacht.