28 juni 2005
Het duidt het volk aan, dat God bijeenroept en van de uiteinden der aarde verzamelt, om de vergadering te vormen van hen die door het geloof en het Doopsel kinderen van God worden, ledematen van Christus en tempel van de Heilige Geest.
In de Heilige Schrift vinden wij veel beelden die verschillende, elkaar aanvullende aspecten beklemtonen van het mysterie van de Kerk. Het Oude Testament geeft de voorkeur aan beelden die samenhangen met het volk van God. De voorkeur van het Nieuwe Testament gaat uit naar beelden die samenhangen met Christus als het Hoofd van dit volk dat zijn Lichaam is, en aan beelden die zijn ontleend aan het herdersleven (schaapstal, kudde, schapen), aan het leven op het land (akker, olijfboom, wijngaard), aan de huizenbouw (woning, steen, tempel), en aan het gezinsleven (bruid, moeder, gezin).
De Kerk vindt haar oorsprong en voltooiing in het eeuwig heilsplan van God. Zij werd in het Oude Verbond voorbereid met de uitverkiezing van Israël, teken van de toekomstige vereniging van alle volken. Gegrondvest door het Woord en de werkzaamheid van Jezus Christus, werd zij vooral verwezenlijkt door zijn verlossende dood en zijn verrijzenis. Zij werd vervolgens geopenbaard als mysterie van heil door de uitstorting van de Heilige Geest op Pinksteren. Zij zal op het einde der tijden worden voltooid als de hemelse vergadering van alle verlosten.
Het is de zending van de Kerk om onder alle volkeren het Rijk van God dat door Jezus Christus werd ingeluid aan te kondigen en te vestigen. Op aarde is zij de kiem en de aanvang van dit heilzame Rijk.
De Kerk is een mysterie, in zoverre in haar zichtbare werkelijkheid een geestelijke, goddelijke werkelijkheid aanwezig en werkzaam is, die alleen maar met de ogen van het geloof is waar te nemen.
Dat betekent dat de Kerk teken en instrument is van de verzoening en de gemeenschap van heel de mensheid met God, en van de eenheid van heel het menselijk geslacht.
