Abraham is een voorbeeld van gebed, omdat hij wandelt in de tegenwoordigheid van God, naar Hem luistert en Hem gehoorzaamt. Zijn gebed is een strijd van het geloof, want hij blijft geloven in de trouw van God, ook in de momenten van beproeving. Bovendien durft Abraham, na in zijn eigen tent bezoek te hebben ontvangen van de Heer die hem zijn plannen heeft toevertrouwd, ten beste te spreken voor de zondaars met een stoutmoedig vertrouwen.
Het gebed van Mozes is typisch voor het beschouwend gebed: God die Mozes roept vanuit het brandend braambos, onderhoudt zich vaak en langdurig met hem, “van aangezicht tot aangezicht, zoals een mens met zijn medemens spreekt” (Ex. 33, 11). Uit deze intimiteit met God put Mozes de kracht met vasthoudendheid voor zijn volk ten beste te spreken: zo is zijn gebed een voorafbeelding van de voorspraak van de enige middelaar, Jezus Christus.
In de schaduw van de Gods woning - de ark van het Verbond, later de tempel - ontwikkelt zich het gebed van het volk van God, onder de leiding van zijn herders. Onder hen is David de koning “naar Gods hart”, de herder die voor zijn volk bidt. Zijn gebed is een voorbeeld voor het gebed van het volk, want het is aanhankelijkheid aan de belofte van God, en liefdevol vertrouwen in Hem die de enige Koning en Heer is.
De profeten putten uit het gebed licht en kracht om het volk aan te sporen tot geloof en bekering van hart. Zij gaan binnen in een grote intimiteit met God, en spreken ten beste voor hun broeders, aan wie zij verkondigen wat zij gezien en gehoord hebben van de Heer. Elia is de vader van de profeten, dat wil zeggen van degenen die het Gelaat van God zoeken. Op de berg Carmel verkrijgt hij de terugkeer van het volk tot het geloof, dank zij de tussenkomst van God, door hem aldus gesmeekt: “Geef antwoord Heer, geef antwoord” (1 Kon. 18, 37).
De psalmen zijn het hoogtepunt van het gebed in het Oude Testament: het woord van God wordt gebed van de mens. Onafscheidelijk persoonlijk en gemeenschappelijk, bezingt dit gebed geïnspireerd door de heilige Geest de wondere daden van God in de schepping en in de heilsgeschiedenis. Christus heeft de psalmen gebeden en ze tot hun vervulling gebracht. Daarom blijven zij een wezenlijk en blijvend element van het gebed van de Kerk, aangepast aan de mensen van alle omstandigheden en tijden.
