De hartstochten zijn de gemoedsaandoeningen, de emoties of de bewegingen van het gevoelsvermogen - natuurlijke bestanddelen van de menselijke psychologie - die ertoe aanzetten te handelen of niet te handelen met het oog op wat als goed of als kwaad wordt waargenomen. De voornaamste zijn liefde en haat, verlangen en vrees, vreugde en droefheid, alsmede toorn. De belangrijkste hartstocht is de liefde, opgeroepen door de aantrekkelijkheid van het goede. Men houdt alleen maar van het goede, het werkelijk of het schijnbare.
De hartstochten zijn, in zoverre het bewegingen van het gevoelsvermogen zijn, in zich noch goed noch slecht: zij zijn goed, wanneer zij bijdragen tot een goede daad; zij zijn slecht in het tegenovergestelde geval. Zij kunnen opgenomen worden in de deugden of ontaarden tot ondeugden.
