De twaalf criteria zijn vooral: persoonlijke bekering, zin voor pastoraal, zin voor missionering, rationaliteit, functionaliteit, moderniteit, soberheid, subsidiariteit, synodaliteit, katholiciteit, professionalisme en geleidelijkheid.

Ik herhaal opnieuw het belang van de persoonlijke bekering zonder dewelke iedere verandering van structuren zinloos is. De ware ziel van de hervorming, zijn de mensen die eraan deelhebben en ze mogelijk maken. Persoonlijke bekering ondersteunt en versterkt namelijk de bekering van de gemeenschap. 

De wisselwerking tussen de persoonlijke houding en de houding van de gemeenschap is een sterke band. Een enkele persoon kan veel goed doen aan heel het corps maar kan hem vooroordelen bezorgen en ziek maken. Een gezond corps kan zijn leden op krachten laten komen, opvangen, sterken, verzorgen en heiligen.

Aangezien de Curie een dienstbare gemeenschap is en herinnerend aan het beeld van de herder Vgl. Ez. 34, 16 Vgl. Joh. 10, 1-21 , “doet het ook ons goed, die geroepen zijn om herder te zijn in de Kerk, dat we ons door het gelaat van God de Goede Herder laten verlichten, zuiveren en transformeren en ons geheel vernieuwd aan onze zending laten terugschenken. Mogen wij ook op ons werkterrein grote zin voor pastoraal voelen, ontplooien en in praktijk brengen, vooral tegenover degenen die wij dagelijks ontmoeten. Dat niemand zich veronachtzaamd of verkeerd behandeld voele, maar dat iedereen en vooral hier, de ervaring moge opdoen van de voorkomende zorg van de Goede Herder”. Paus: Zich in dienst stellen van God en goede herders zijn Paus opent consistorie met oproep tot eenheid Achter papieren staan personen. 

De inzet van al het personeel van de Curie moet bezield zijn door zin voor pastoraal en een spiritualiteit van dienstbaarheid en gemeenschapszin, want dat is het tegengif voor alle vergif van verwaande ambitie en bedrieglijke rivaliteit. In die zin waarschuwde de zalige Paulus VI: “Dat de Romeinse Curie geen bureaucratie zou zijn, zoals sommigen ten onrechte menen, pretentieus en antipathiek, uitsluitend juridisch en ritualistisch, noch een school van verborgen ambities en dove rivaliteiten, zoals anderen haar beschuldigen; moge zij daarentegen een ware gemeenschap zijn van geloof en liefde, gebed en werk; een gemeenschap van broeders en zonen van de paus die alles doen, met respect voor de competentie van de ander en met zin voor samenwerking, om hem dienstbaar te zijn doorheen zijn dienst aan de broeders en zonen van de universele Kerk en de hele aarde”. H. Paus Paulus VI, Toespraak, Tot de Romeinse Curie, Quali Siano (21 sept 1963)

H. Paus Paulus VI, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de Evangelisatie in de Moderne Wereld, Evangelii Nuntiandi (8 dec 1975), 14-15. "dat de opdracht om alle mensen te evangeliseren de wezenlijke zending uitmaakt van de Kerk", een opdracht en een zending die de weidse en diepgaande veranderingen van de huidige maatschappij niet minder urgent maken. {...} De gemeenschap van de christenen is inderdaad nooit in zichzelf opgesloten. In haar komt het innerlijk leven - het leven van gebed, het luisteren naar het Woord en naar de verkondiging van de Apostelen, de beleving van de broederlijke liefde en het breken van het brood - niet aan zijn volle betekenis toe tenzij het getuigenis wordt, bewondering afroept en bekering bewerkt, tot prediking en verkondiging wordt van de Blijde Boodschap. Zo ontvangt de hele Kerk de zending tot evangeliseren, en ieders werk is van belang voor het geheel." Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 15. “wij niet passief afwachtend in onze kerken kunnen blijven zitten” en dat het noodzakelijk is “dat men van een louter conservatieve pastoraal overgaat op een beslist missionaire pastoraal” Evangeliseren is inderdaad de eigen genade en roeping van de Kerk. Zij vindt daarin haar diepste identiteit. Zij bestaat om te evangeliseren,

Dat is het belangrijkste doel van elke dienst binnen de Kerk, die erin bestaat de blijde boodschap te brengen tot aan de uiteinden van de aarde, Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Over de blijvende geldigheid van de missie-opdracht, Redemptoris Missio (7 dec 1990), 34. Non bisogna perdere la tensione per l’annuncio a coloro che sono lontani da Cristo, perché questo è il primo compito della Chiesa zoals het leergezag van het concilie ons in herinnering brengt, want “er zijn kerkelijke structuren die een evangeliserende dynamiek in de hand kunnen werken; goede structuren zijn ook nuttig wanneer het leven ze bezielt, steunt en leidt. Zonder nieuw leven en een authentieke evangelische geest, zonder trouw van de Kerk aan haar eigen roeping, wordt iedere nieuwe structuur in korte tijd corrupt”. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 26

Op basis van het principe volgens hetwelk alle dicasteria juridisch onderling gelijk zijn, is een rationalisatie van de organismen van de Romeinse Curie noodzakelijk om het feit te belichten Vgl. H. Paus Paulus VI, Apostolische Constitutie, Over de Romeinse Curie, Regimini Ecclesiae Universae (15 aug 1967), 1. §1 Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Constitutie, Over de hervorming van de Romeinse Curie, Pastor Bonus (28 juni 1988), 2. §2 dat elk dicasterium eigen competenties heeft. Deze competenties moeten gerespecteerd worden maar ook rationeel verdeeld, met bekwaamheid en doeltreffend.  Geen enkel dicasterium kan zich dus de competentie – die door het recht bepaald is - van een ander dicasterium toeëigenen, en anderzijds verwijzen alle dicasteria rechtstreeks naar de Paus.

Twee of meer dicasteria, die competent zijn in een materie die met elkaar verwant is of die met elkaar in nauwe betrekkingen staan, eventueel tot één enkel dicasterium hergroeperen, is enerzijds om aan het dicasterium in kwestie meer belang te verlenen (ook naar buiten toe); anderzijds werken hun verwantschap en de interactie van hun eigenheid binnen één dicasterium, een grotere functionaliteit in de hand. 

Functionaliteit veronderstelt ook een voortdurende revisie van de rollen, competenties en verantwoordelijkheid van het personeel en bijgevolg ook de invoering van veranderingen, aanwervingen, verbreking en bevordering. 

Dat wil zeggen de bekwaamheid om de tekenen van de tijd te lezen en beluisteren. In die zin “nemen wij zonder uitstel de noodzakelijke maatregelen om de dicasteria van de Romeinse Curie conform te maken aan de situatie van onze tijd en zich aan te passen aan de noden van de universele Kerk”. Paus Franciscus, Motu Proprio, Oprichting van de Dicasterie voor Leken, Gezin en Leven, Sedula Mater (15 aug 2016) Dit werd door Vaticanum II gevraagd: “Dat de dicasteria van de Romeinse Curie zouden onderworpen worden aan een nieuwe organisatie die meer verband houdt met de noden van de tijd, van landen en riten, meer bepaald wat hun aantal, naam, competentie, werkmethode en de coördinatie van hun werkzaamheden betreft”. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over het herderlijk ambt van de bisschoppen in de Kerk, Christus Dominus (28 okt 1965), 9

In dit perspectief zijn een vereenvoudiging en verlichting van de Curie noodzakelijk: hergroepering of versmelting van de dicasteria volgens de materie van hun competentie en de interne vereenvoudiging van elk dicasterium; eventuele afschaffing van bureaus die niet meer beantwoorden aan de behoeften van het ogenblik. Integratie in de dicasteria of vermindering van commissies, academies, comités enz. … dit alles met het oog op de onmisbare soberheid die noodzakelijk is voor een juist en authentiek getuigenis. 

Reorganisatie van de specifieke competenties van de verschillende dicasteria, wat zo noodzakelijk is wanneer ze van één dicasterium naar een ander overgebracht worden, om de autonomie, coördinatie en subsidiariteit van competenties te bekomen, evenals hun onderling verband in de dienstbaarheid. 

In die zin is respect voor de subsidiariteitsprincipes en de principes voor de rationalisering van de betrekkingen met en in het Staatssecretariaat – tussen zijn verschillende competenties – eveneens nodig opdat het Staatssecretariaat bij het vervullen van zijn functies, de meest rechtstreekse hulp van de Paus Tra le funzioni del Segretario di Stato, quale primo collaboratore del Sommo Pontefice nell’esercizio della sua suprema missione ed esecutore delle scelte che il Papa fa con l’aiuto degli organi di consultazione, dovrebbe essere preminente la periodica e frequente riunione con i Capi Dicastero. In ogni caso sono di primaria necessità il coordinamento e la collaborazione dei Dicasteri tra di loro e con gli altri Uffici. zou zijn en ook opdat er een betere coördinatie zou zijn van de verschillende sectoren van de dicasteria en bureaus van de Curie. Het Staatssecretariaat zal deze belangrijke en eigen functie juist kunnen vervullen door de eenheid, onderlinge afhankelijkheid en coördinatie van zijn secties en sectoren te realiseren. 

De werkzaamheid van de Curie moet synodaal zijn: gewone vergaderingen van het hoofd van elk dicasterium worden voorgezeten door de Paus Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Constitutie, Over de hervorming van de Romeinse Curie, Pastor Bonus (28 juni 1988), 22; regelmatige audiënties met het hoofd van elk dicasterium; gewone vergaderingen tussen de dicasteria. Door het aantal dicasteria te beperken, zullen meer en meer systematische ontmoetingen kunnen plaatshebben van de prefecten met de paus evenals vergaderingen van het hoofd van de verschillende dicasteria, wat niet het geval kan zijn als de groep te talrijk is. 

Synodaliteit Vgl. Paus Franciscus, Angelus/Regina Caeli, 4e Zondag van de Advent (Jaar C) - Sint Pietersplein, Echt Kerstmis vieren is stilstaan bij plaatsen van verbazing (20 dec 2015). Una Chiesa sinodale è una Chiesa dell’ascolto Vgl. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 171 Tappe dell’ascolto per la riforma della Curia sono state: 1. Raccolta di pareri nell’estate 2013: dai Capi Dicastero e altri; dai Cardinali del Consiglio; da singoli Vescovi e Conferenze Episcopali dell’area territoriale di provenienza; 2. Riunione dei Capi Dicastero del 10 settembre 2013 e del 24 novembre 2014; 3. Concistoro del 12-13 febbraio 2015; 4. Lettera del Consiglio dei Cardinali ai Capi Dicastero del 17 settembre 2014 per eventuali “decentramenti”; 5. Interventi di singoli Capi Dicastero nelle riunioni del Consiglio dei Cardinali per richiesta di proposte e pareri per la riforma del singolo Dicastero (cfr. Marcello Semeraro, La riforma di Papa Francesco, Il Regno, pp. 433 – 441). moet er ook zijn binnen elk dicasterium door bijzonder belang te verlenen aan de congresso en ten minste de gewone zitting veelvuldiger te laten plaatsvinden. In elk dicasterium dient fragmentatie vermeden te worden, die door meerdere factoren kan veroorzaakt worden zoals toename van gespecialiseerde sectoren die autoreferentieel kunnen worden. De coördinatie tussen deze moet gebeuren door de secretaris of ondersecretaris. 

Onder de medewerkers, naast de priesters en vrouwelijke of mannelijke Godgewijden, moet de Curie haar katholiciteit weerspiegelen door personeel aan te werven uit de hele wereld, permanente diakens en leken gelovigen waarvan de keuze zorgvuldig moet gebeuren op grond van hun onberispelijk spiritueel en moreel leven en hun professionele competentie. Het is passend dat zij  toegankelijkheid wordt van een groter aantal leken gelovigen, vooral in de dicasteria waar leken competenter kunnen zijn dan geestelijken of Godgewijden. De valorisatie van de rol van de vrouw en de leken in het leven van de Kerk, hun integratie in elk dicasterium, bijzondere aandacht voor multiculturaliteit, zijn eveneens van groot belang. 

Een permanent vormingsbeleid van het personeel binnen elk dicasterium is onmisbaar om te vermijden dat men vastroest en terechtkomt in de routine van het functionalisme.

Anderzijds moet definitief een einde gemaakt worden aan de praktijk van promoveatur ut amoveatur, die als een kanker is. 

Geleidelijkheid is de vrucht van onmisbare onderscheiding die een proces in de tijd impliceert en maat geeft aan tijden, etappes, controle, correctie, experimenten, goedkeuring ad experimentum. Het gaat in deze gevallen dus niet over onbeslistheid maar over de nodige flexibiliteit om een ware hervorming te kunnen bereiken.