
Paus Franciscus - 20 november 2016
In deze context heeft het luisteren naar het Woord van God een bijzondere betekenis. Iedere zondag wordt in de christelijke gemeenschap het Woord van God verkondigd zodat de dag des Heren verlicht wordt door het Paasmysterie. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 106 In de Eucharistieviering zijn we getuigen van een werkelijke dialoog tussen God en zijn volk. De verkondiging van de heilsgeschiedenis die doorheen de Schriftlezingen tot ons komt, is niets anders dan de verkondiging van Gods mateloze barmhartigheid. God spreekt ook vandaag tot ons als vrienden. Hij gaat met ons om Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Goddelijke openbaring, Dei Verbum (18 nov 1965), 2 om ons te leiden en ons de weg ten leven te tonen. Zijn woord roept onze vragen en zorgen wakker, maar het biedt tegelijkertijd een werkzaam antwoord dat ons overtuigt van zijn nabijheid. Heel belangrijk is de homilie waarin "de waarheid samengaat met het schone en het goede" Vgl. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 142, om het hart van de gelovigen tot ontroering te brengen tegenover de grootheid van de barmhartigheid! Ik spoor jullie aan om de homilie voor te bereiden en om zorg te dragen voor de predicatie. Zij zal des te vruchtbaarder zijn als de priester zelf de barmhartige goedheid van de Heer ervaren heeft. Het overbrengen van de zekerheid dat God ons liefheeft is geen retorische oefening, maar de voorwaarde voor de geloofwaardigheid van het priesterschap. De persoonlijke ervaring van barmhartigheid is de beste weg voor een waarachtige verkondiging van troost en bekering in het pastorale leven. De homilie moet net als de catechese voortdurend ondersteund worden door het kloppende hart van het christelijk leven.