Dit individueel apostolaat is zeer urgent in landen, waar de Kerk in haar vrijheid ernstig wordt belemmerd. In deze uiterst moeilijke omstandigheden nemen de leken naar vermogen de plaats in van de priesters; met gevaar voor hun vrijheid en soms voor hun leven onderrichten zij de mensen in hun omgeving in de christelijke leer, vormen hen tot een godsdienstig leven en tot een katholiek denken en brengen hen tot een veelvuldig ontvangen van de sacramenten en tot godsvrucht, vooral tot eucharistische godsvrucht. Vgl. Paus Pius XII, Toespraak, Tot het eerste internationale congres voor lekenopostolaat, De quelle consolation (14 okt 1951), 11-12 Het heilig Concilie brengt innige dank aan God, die ook aan onze tijd leken blijft schenken met een heldhaftige moed te midden van de vervolgingen en het betuigt aan deze mensen zijn vaderlijke liefde en erkentelijkheid.

Het individueel apostolaat heeft een bijzonder arbeidsterrein in gebieden waar slechts weinig katholieken wonen, over grote afstanden verspreid. De leken, die daar alleen een individueel apostolaat kunnen uitoefenen om de bovengenoemde redenen of om speciale redenen, tengevolge ook van hun beroepsarbeid, zullen er hoed aan doen om af en toe voor een gesprek bijeen te komen in kleinere groepen zonder nu juist een instituut of organisatie te vormen; zó zal altijd het teken van de gemeenschap van de Kerk voor de anderen zichtbaar zijn als een waarachtig getuigenis van liefde. Op deze wijze helpen zij elkaar op geestelijk gebied door hun vriendschap en de uitwisseling van hun ervaringen en doen zij nieuwe kracht op om de moeilijkheden van een te geïsoleerd leven en werken te boven te komen en overvloediger vruchten van apostolaat voort te brengen.