En daarom, eerbiedwaardige broeders, zult gij begrijpen, met welk een diepe droefheid wij zien, dat, vooral in sommige streken, niet weinigen onzer zonen, van wie wij niet kunnen aannemen, dat zij het ware geloof en hun goede wil hebben afgelegd, het kamp der Kerk zijn ontvlucht en naar het socialistische leger zijn overgelopen: sommigen om openlijk met hun socialist-zijn te pronken en de socialistische leer te belijden, anderen uit onverschilligheid of zelfs met enige tegenzin, ten einde lid te zijn van organisaties, die door haar program of in de praktijk socialistisch zijn.

En in onze vaderlijke bekommering en bezorgdheid overwegen wij en trachten te achterhalen, hoe het mogelijk was, dat zij zover konden afdwalen; en het is ons, als horen wij het antwoord, waarmede velen hun handelwijze trachten te rechtvaardigen: door de Kerk en door hen, die beweren, trouwe zonen der Kerk te zijn, worden de rijken begunstigd, de arbeiders verwaarloosd en aan hun lot overgelaten; daarom moesten de arbeiders zich wel laten indelen in de gelederen van het socialisme, om op die wijze voor zich zelf te zorgen.

Het is zeer zeker droevig, eerbiedwaardige broeders, dat er katholieken geweest zijn, ja zelfs nog zijn, die zich katholiek noemen en toch de verheven wet van rechtvaardigheid en liefde bijna vergeten zijn, welke ons verplicht, niet alleen aan ieder het zijne te geven, maar ook onze behoeftige broeder te ondersteunen, alsof het Christus zelf was Vgl. Jac. 2 ; ja erger nog, katholieken, die er niet voor terugschrikken, uit winstbejag de arbeiders uit te buiten. Er zijn er zelfs, die de godsdienst misbruiken als dekmantel voor onrechtvaardige afpersingen, om zich te verweren tegen de volkomen rechtmatige eisen der arbeiders. Hun wijze van doen zullen wij steeds met klem blijven aanklagen. Want zij dragen de schuld, dat de Kerk, zij het onverdiend, er voor aangezien en er van beticht is, het voor de rijken op te nemen, en zich geenszins te bekommeren om de behoeften en noden van hen, die als het ware van hun natuurlijk erfdeel beroofd waren. Dat deze opvatting en deze aanklacht echter onverdiend en ongemotiveerd zijn, blijft duidelijk uit heel de kerkgeschiedenis; en speciaal de encycliek, waarvan wij het jubilee vieren, levert het meest onweerlegbaar getuigenis, dat deze laster en smaad slechts tegen alle rechtvaardigheid in op de Kerk en haar leer worden geworpen.