Er dient te worden gewezen op het mogelijke gevaar dat men loopt, wanneer op de verschillende kalenders een buitensporig aantal vieringen wordt ingevoegd. Congregatie voor de Riten, Algemene normen voor het liturgisch jaar en de algemene Romeinse kalender, Normae universalis de Anno liturgico et de Calendarium Romanum (21 mrt 1969), 53 Congregatie voor de Goddelijke Eredienst, Over de herziening van de particuliere en eigen kalenders voor het Officie en de Mis, De Calendaria Particularia atque Officiorum et Missarum Propriis recognoscendis (24 juni 1970), 17 Men zou dan de kalender van het bisdom, van een religieuze familie, een natie, een interdiocesane regio, een religieuze provincie of anderszins te zwaar maken. Dit kan mogelijk worden verholpen door: de samenvoeging van heiligen en zaligen in één gemeenschappelijke viering Congregatie voor de Riten, Algemene normen voor het liturgisch jaar en de algemene Romeinse kalender, Normae universalis de Anno liturgico et de Calendarium Romanum (21 mrt 1969), 53. a Congregatie voor de Goddelijke Eredienst, Over de herziening van de particuliere en eigen kalenders voor het Officie en de Mis, De Calendaria Particularia atque Officiorum et Missarum Propriis recognoscendis (24 juni 1970), 17. a en de toepassing van het subsidiariteitsprincipe tussen de vieringen op particulier niveau, waarbij men erop aandringt de vieringen van heiligen en zaligen zonder sterk verbreide verering te beperken tot bepaalde plaatsen. Congregatie voor de Riten, Algemene normen voor het liturgisch jaar en de algemene Romeinse kalender, Normae universalis de Anno liturgico et de Calendarium Romanum (21 mrt 1969), 53. b.-c. Congregatie voor de Goddelijke Eredienst, Over de herziening van de particuliere en eigen kalenders voor het Officie en de Mis, De Calendaria Particularia atque Officiorum et Missarum Propriis recognoscendis (24 juni 1970), 17. b

Wanneer men verschillende heiligen in één gemeenschappelijke viering wil samenvoegen, dient er te worden gelet op een zekere mate van homogeniteit, waarbij men rekening houdt met hun historisch tijdvak, de wijze waarop zij kerkelijk actief waren, het soort leven dat zij leidden, de verschillende spirituele tradities en de geschiedenis van ieders verering, om zo te vermijden dat er een nieuwe, kunstmatig ontworpen cultus ontstaat die vreemd zou zijn aan de traditie.

Als men tot dergelijke samenvoegingen overgaat, dient men er vooral op te letten dat de afzonderlijke heiligen in de loop van het liturgisch jaar slechts één enkele viering hebben. Vgl. Congregatie voor de Riten, Algemene normen voor het liturgisch jaar en de algemene Romeinse kalender, Normae universalis de Anno liturgico et de Calendarium Romanum (21 mrt 1969), 50. b Men vermijde dan ook verdubbelingen, die zich bijv. zouden voordoen wanneer men (een heilige) eerst in een gemeenschappelijke viering gedenkt en vervolgens nog in een zelfstandige viering.