Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Omdat alle priesters, diocesane en de reguliere, samen met de bisschop delen in het ene priesterschap van Christus en dit met hem uitoefenen, zijn zij de zorgzame medehelpers van het bisschopsambt. Bij het verrichten echter van de zielzorg nemen de diocesane priesters de eerste plaats in, omdat zij, als zijnde geïncardineerd in een particuliere Kerk of daaraan verbinden, zich geheel wijden aan de dienst daarvan voor de zielzorg van een bepaald deel van Christus’ kudde. Zij vormen daarom samen één priestercollege en één gezin, waarvan de bisschop de vader is. Om het heilig dienstwerk juister en billijker onder zijn priesters te kunnen verdelen moet de bisschop de nodige vrijheid hebben bij het verleden van ambten en beneficies; daarom worden de rechten en privileges, die deze vrijheid hoe dan ook beperken, afgeschaft.

De verhouding tussen de bisschoppen en de diocesane priesters moet vooral gedragen worden door bovennatuurlijke liefde; zó zal door het eensgezinde streven van de priesters en de bisschop hun pastorale activiteit een grotere vruchtbaarheid krijgen. Daarom zal de bisschop met het oog op een steeds sterkere intensivering van de zielzorg zijn priesters nu en dan bijeenroepen voor een gesprek bij voorkeur een gemeenschappelijk gesprek, vooral over pastorale kwesties, en dit niet alleen bij toevallige gelegenheden, maar zoveel mogelijk ook op geregelde tijden.

Bovendien behoren alle diocesane priesters in een grote eensgezindheid met elkaar te leven en een diep besef te hebben van hun verantwoordelijkheid voor het geestelijk welzijn van het gehele diocees. Ook mogen zij niet vergeten, dat de stoffelijke goederen, die zij ontvangen uit hoofde van hun kerkelijke ambt, nauw samenhangen met hun heilige bediening; en daarom zullen zij ook naar vermogen royaal bijdragen tot leniging van de stoffelijke noden van het diocees, volgens de bepaling van de bisschop.