Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Bij het contemplatieve leven, vooral bij het volledig contemplatieve leven, vind ik het belangrijk aandacht te schenken aan de stilte, waarin de Aanwezigheid woont, als noodzakelijke ruimte voor het luisteren naar en de ruminatio van het Woord en als veronderstelling voor een blik van geloof die de aanwezigheid van God gewaar wordt in de persoonlijke geschiedenis, in die van de broeders en zusters die de Heer u schenkt, en in de wederwaardigheden van de huidige wereld. De stilte is de ontlediging van zichzelf om ruimte te maken voor het ontvangen; bij innerlijk rumoer kan men niemand en niets ontvangen. Uw integraal contemplatief leven vereist “tijd en vermogen om stil te worden om te luisteren naar” Paus Franciscus, Boodschap, Wereldcommunicatiedag 1 juni 2014, Communicatie in dienst van een echte cultuur van ontmoeting (24 jan 2014), 4 Vgl. Congregatie v d Inst v h Gewijde Leven en de Sociëten Apost Leve, Religieus leven in gemeenschap, Congregavit nos in unum Christi amor (2 feb 1994), 1034 God en de jammerklacht van de mensheid. Laat derhalve de tong van het vlees zwijgen en die van de Geest spreken, bewogen door de liefde die ieder van u heeft voor zijn Heer. Vgl. H. Clara van Assisi, Brieven, Lettera. Vierde brief aan Agnes, 35: FF 2908

Hierin is de stilte van de heilige Maria een voorbeeld voor u, die het Woord heeft kunnen ontvangen, omdat zij een vrouw van stilte was: niet een onvruchtbare, lege stilte, integendeel, een volle, rijke stilte. De stilte van de Maagd is er ook een die rijk is aan liefde en bereid maakt tot het ontvangen van de Ander en de anderen.