H. Paus Johannes Paulus II - 7 juni 1982
Meneer de voorzitter,
dames en heren vertegenwoordigers van de lidstaten, Deze boodschap werd op vrijdag 11 juni door kardinaal-staatssecretaris Agostino Casaroli in New York aan de algemene vergadering van de Verenigde Naties voorgelezen, welke op 7 juni haar tweede speciale zitting over ontwapening was begonnen.
In juni 1978, toen de eerste speciale zitting van de algemene vergadering van de Verenigde Naties over de ontwapening bijeenkwam, heeft mijn voorganger Paus Paulus VI haar H. Paus Paulus VI - Brief
Aan de eerste speciale sessie van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties over ontwapening
Ontwapening, nieuwe wereldorde, ontwikkeling
(24 mei 1978) gezonden waarin hij de hoop uitsprak op de resultaten die de mensheid mocht verwachten van een dergelijke poging van goede wil en politieke wijsheid van de kant van de internationale gemeenschap.
En nu, vier jaar later, bent u opnieuw bijeen om uzelf de vraag te stellen of die verwachtingen - althans gedeeltelijk - zijn verwezenlijkt.
Het antwoord op die vraag lijkt noch bijzonder geruststellend noch erg bemoedigend te zijn. Een vergelijking van de situatie van vier jaar geleden met die van vandaag op het punt van de ontwapening laat heel weinig verbeteringen zien. Er zijn er zelfs die denken dat ze verslechterd is, althans in die zin, dat de verwachtingen die toen ontstonden nu louter illusies zouden kunnen lijken. Een dergelijke constatering zou gemakkelijk tot ontmoediging kunnen leiden en de verantwoordelijken voor het lot van de wereld ertoe kunnen brengen elders de oplossingen te zoeken voor de - afzonderlijke of algemene - problemen die het leven van de volkeren blijven verstoren.
Velen zien zo de huidige werkelijkheid. De cijfers, uit verschillende bronnen afkomstig, tonen een ernstige stijging van de militaire uitgaven, die de vorm aanneemt van een grotere productie van verschillende soorten oorlogsmateriaal welke, volgens gespecialiseerde instituten, samengaat met een nieuwe stijging van de wapenhandel. De communicatiemiddelen hebben de laatste tijd hun aandacht grotendeels geconcentreerd op het onderzoek en gebruik op grote schaal van chemische wapenen. Bovendien hebben nieuwe kernwapens het licht gezien.
Aan een vergadering zo competent als de uwe is het niet nodig de cijfers te overleggen die uw organisatie hierover zelf heeft gepubliceerd. Ik volsta met als aanwijzing de studie te vermelden volgens welke het totaal van militaire uitgaven van de planeet overeenkomt met een gemiddelde van honderdtien dollar per persoon per jaar, hetgeen voor vele bewoners van diezelfde planeet het inkomen vertegenwoordigt dat ze ter beschikking hebben om gedurende diezelfde periode te leven.
Bij deze staat van zaken, spreek ik er gaarne mijn voldoening over uit dat de Verenigde Naties zich hebben voorgenomen het probleem van de ontwapening opnieuw onder ogen te zien en ik ben erkentelijk voor de mogelijkheid die mij zo hoffelijk wordt geboden bij deze gelegenheid het woord tot u te richten.
Hoewel de Heilige Stoel geen lid is van uw organisatie, heeft hij sinds enige tijd daarbij zijn eigen permanente waarnemingsmissie welke hem in staat stelt van dag tot dag haar activiteiten te volgen. Het is niemand onbekend hoezeer mijn voorgangers uw werkzaamheden waardeerden. Ik heb zelf de gelegenheid gehad, met name tijdens mijn bezoek aan de zetel van de Organisatie van de Verenigde Naties, hun woorden van achting voor uw organisatie tot de mijne te maken. Evenals zij begrijp ik haar moeilijkheden en ik erken haar waardevolle en onvervangbare rol om de wereld een rustiger en vreedzamer toekomst te waarborgen, terwijl ik de wens uitspreek dat haar inspanningen beloond mogen worden door belangrijkere en betere resultaten.
Het is de stem van iemand die geen eigenbelang heeft, noch politieke macht en nog minder militaire macht, welke uw hoffelijkheid me toestaat opnieuw in deze zaal te laten weerklinken. Hier, waar praktisch die van alle grote en kleine naties samenkomen, draagt mijn woord de weerklank in zich van het morele geweten van de mensheid in zijn zuivere staat, indien u mij deze uitdrukking toestaat. Mijn woorden gaan niet vergezeld van zorgen of belangen van een andere aard, die het getuigenis ervan zouden kunnen versluieren en minder geloofwaardig zouden kunnen maken.
Een geweten dat ongetwijfeld verlicht en geleid wordt door het christelijke geloof, maar dat daarom niet minder diep menselijk is, juist integendeel. Het is dus een geweten dat alle mensen van goede en oprechte wil gemeen hebben.
Mijn stem maakt zich tot de weerklank van de angsten, verwachtingen, hoop en vrees van miljarden mannen en vrouwen die, vanuit alle windstreken, hun ogen richten op uw vergadering, terwijl ze zich afvragen of er, naar ze hopen, een geruststellend licht van zal uitgaan, ofwel een nieuwe, zorgwekkende teleurstelling. Ik geloof dat ik me, zonder daartoe van allen de opdracht te hebben ontvangen, de trouwe vertolker mag maken bij u van de gevoelens die de hunne zijn.
Ik wil en kan niet ingaan op de politieke en technische aspecten van het ontwapeningsprobleem zoals het zich vandaag voordoet, maar ik veroorloof me uw aandacht te vestigen op enkele ethische beginselen die aan de basis liggen van iedere discussie en elke wenselijke beslissing op dit gebied.
