De synodevaders hebben ook de bijzondere situatie in aanmerking genomen van een alleen voor de wet gesloten huwelijk of, behoudens verschillen, zelfs een eenvoudig samenwonen waarbij,

“wanneer een verbintenis door een publieke band een aanzienlijke stabiliteit bereikt, wordt gekenmerkt door een diepe genegenheid, verantwoordelijkheid ten opzichte van het nageslacht, het vermogen beproevingen te overwinnen, zij dan kan worden gezien als een gelegenheid om te begeleiden in de ontwikkeling naar het sacrament van het huwelijk”. Bisschoppensynodes, 3e Buitengewone Algemene Bisschoppensynode, Relatio Synodi - Familiesynode 2014 (18 okt 2014), 27

Anderzijds is het zorgwekkend dat veel jongeren vandaag geen vertrouwen meer hebben in een huwelijk en samenwonen, waarbij ze eindeloos het huwelijks engagement uitstellen, terwijl anderen een einde maken aan de op zich genomen verplichting en onmiddellijk een andere beginnen. Zij

“die deel uitmaken van de Kerk, hebben behoefte aan een barmhartige en bemoedigende pastorale aandacht”. Bisschoppensynodes, 3e Buitengewone Algemene Bisschoppensynode, Relatio Synodi - Familiesynode 2014 (18 okt 2014), 26

De herders komt immers niet alleen het bevorderen van een christelijk huwelijk toe, maar ook

“de pastorale onderscheiding van de situaties van zovelen die deze werkelijkheid niet meer beleven” om “in pastorale dialoog te treden met deze personen om de aandacht te vestigen op de elementen van hun leven die kunnen leiden tot een meer openstaan voor het evangelie van het huwelijk in zijn volheid”. Bisschoppensynodes, 3e Buitengewone Algemene Bisschoppensynode, Relatio Synodi - Familiesynode 2014 (18 okt 2014), 41

In de pastorale onderscheiding dient men

“elementen te zoeken die de evangelisatie en de menselijke en geestelijke groei kunnen begunstigen”. Bisschoppensynodes, 3e Buitengewone Algemene Bisschoppensynode, Relatio Synodi - Familiesynode 2014 (18 okt 2014), 41

"De keuze voor een burgerlijk huwelijk of samenwonen is vaak niet zozeer het gevolg van vooroordelen of weerstand tegen de sacramentele verbinding, maar het gevolg van culturele of feitelijke omstandigheden." Bisschoppensynodes, Relatio Finalis - Synode 2015 (24 okt 2015), 71

In zulke omstandigheden moet getracht worden om elk teken van liefde te bevorderen dat op enige manier de liefde van God weerspiegeld. Vgl. Bisschoppensynodes, Relatio Finalis - Synode 2015 (24 okt 2015), 71 We weten dat

"het aantal daarentegen voortdurend groeit van degenen die na lange tijd samengewoond te hebben vragen om de viering van het huwelijk in de kerk. Eenvoudig samenwonen wordt dikwijls gekozen ten gevolge van een algemene mentaliteit tegen instellingen en definitieve verplichtingen, maar ook omdat men wacht op een bestaanszekerheid (werk en vast salaris). In andere landen ten slotte zijn de de facto (feitelijke) verbintenissen zeer talrijk, niet alleen vanwege het afwijzen van de waarden van huwelijk en gezin, maar vooral door het feit dat huwen wordt opgevat als een luxe vanwege de maatschappelijke omstandigheden, zodat materiële ellende ertoe aanzet in de facto (feitelijke) verbintenissen te leven." Bisschoppensynodes, 3e Buitengewone Algemene Bisschoppensynode, Relatio Synodi - Familiesynode 2014 (18 okt 2014), 42

Hoe het ook zit,

"al deze situaties dienen op een constructieve wijze onder ogen te worden gezien door te trachten ze te veranderen in gelegenheden voor een weg naar de volheid van het huwelijk en het gezin in het licht van het evangelie. Het gaat erom deze aan te grijpen en te begeleiden met geduld en fijngevoeligheid." Bisschoppensynodes, 3e Buitengewone Algemene Bisschoppensynode, Relatio Synodi - Familiesynode 2014 (18 okt 2014), 43

Dat is hoe Jezus de Samaritaanse vrouw behandelde Vgl. Joh. 4, 1-26 : Hij drukte haar verlangen naar echte liefde uit, om haar te bevrijden van haar leven in duisternis en om haar de vreugde van het Evangelie aan te bieden.

Zie ook:

(N.v.d.r.: zie echter Catechismus-Compendium
Catechismus van de Katholieke Kerk
(15 augustus 1997))

In deze lijn stelde de heilige Johannes Paulus II de zogenaamde “wet van de geleidelijkheid” voor, in het bewustzijn dat de mens

"kent, bemint en volbrengt hij het zedelijke goed in groeifasen." H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981), 34

Het is niet een “geleidelijkheid van de wet”, maar een geleidelijkheid in het verstandig stellen van vrije daden van subjecten die niet in staat zijn de objectieve eisen van de wet ten volle te begrijpen, te waarderen of in praktijk te brengen. Ook de wet is immers een gave van God die de weg wijst, een gave voor allen zonder uitzondering, waarnaar men kan leven met de kracht van de genade, ook al is het dat ieder mens

"geleidelijk voortschrijdt, onder voortgaande integratie van de gaven van God en van de eisen van diens uiterste en absolute liefde, in heel het persoonlijk en maatschappelijk leven." H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981), 9