Paus Franciscus - 19 maart 2016
De maagdelijkheid heeft de symbolische waarde van de liefde die niet de noodzaak kent de ander te bezitten en weerspiegelt zo de vrijheid van het Rijk der hemelen. Het is een uitnodiging aan de echtgenoten hun huwelijksliefde te beleven in het perspectief van de definitieve liefde voor Christus als een gemeenschappelijke weg naar de volheid van het Rijk. Op haar beurt laat de liefde van de echtgenoten andere symbolische waarden zien: enerzijds is het een bijzondere weerspiegeling van de Drie-eenheid. De Drie-eenheid is immers een volle eenheid, waarin echter ook onderscheid bestaat. Bovendien is het gezin een christologisch teken, omdat het de nabijheid van God laat zien, die het leven van het menselijk wezen deelt door zich hiermee te verenigen in de menswording, in het kruis en in de verrijzenis: iedere partner wordt “één vlees” met de ander en biedt zichzelf aan om het tot aan het einde toe samen geheel te delen met de ander. Terwijl de maagdelijkheid een “eschatologisch” teken is van de verrezen Christus, is het huwelijk een “historisch” teken voor hen die op aarde op weg zijn, een teken van de aardse Christus, die het aanvaardde zich met ons te verenigen en zich gaf tot aan het geven van zijn bloed toe. Maagdelijkheid en huwelijk zijn, en moeten zijn, verschillende wijzen van liefhebben. Want
"de mens kan niet leven zonder liefde. Hij krijgt nooit inzicht in zichzelf, en zijn leven is zinloos als hem de liefde niet geopenbaard wordt, als hij de liefde niet ontmoet." H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, De Verlosser van de mensen, Redemptor Hominis (4 mrt 1979), 10
